Word u al geholpen?

Hoofdstuk 1.

POV Bertha

Ik word heerlijk rustig wakker in mijn bed. Ik schuif mijn gordijnen open en zie dat het nog geen licht is. Wat gek, ik dacht dat ik had uitgeslapen vandaag.
Ik maak een broodje voor mezelf en zet ondertussen de televisie aan voor het ochtendnieuws.
Wanneer ik dat doe, zie ik dat ik met mijn kleren aan heb geslapen, ik kon mij ook niet herrineren hoe ik ben gaan slapen. Ik ga in de luie stoel zitten en zapp rond, maar iedere zender die ik voorbij zie gaan, heeft geen nieuws. "Is er nou verdikkeme helemaal niks gebeurd in de nacht dat ik ben gaan slapen of ben ik gek!!" Schreeuw ik uit. Toen besefte ik het mij. Ik ben na het avondeten in slaap gevallen in bed en ik zit nu midden in de nacht aangekleed op mijn stoel. Ach, denk ik, ik word ook ouder en dan vergeet je wel eens wat he. Ik loop naar de badkamer om mijn tanden te gaan poetsen en daar tref ik geen tandpasta aan. "Oh, die heb ik vast opgemaakt gisteren" dacht ik. Dus moest ik maar op zoek gaan naar een nieuwe tube. Ik open mijn koelkast en pak de mayotube eruit. "Zo, dat moet goed zijn." Ik heb immers mijn eigen tanden nog, dus kan ik ze gewoon nog toetsen. Hop, tandenpoetsen maar weer. "Oeh deksels, het is wel een beetje zure tandpasta." Proefde ik toen ik het op mijn tanden smeerde. "Maarja het zou wel goed zijn voor mijn tandvlees ofzo. Nog in mijn bh en hempje en met mijn sokken aan stap ik in bed. Ik zucht diep en ga liggen . Eindelijk. Rust. Hopelijk krijg ik dit ook eindelijk in mijn hoofd weer.