"Erkekler ağlar mı Egemen ?"
"Ağlar." diye yanıtladı beni hiç düşünmeden.
"Ne zaman ?" Merak ediyordum. Kadınlara inat erkekler ağlamaz tabusunun ne zaman yıkıldığını merak ediyordum.
"Kaybettiklerinde."
"Peki sen hiç ağladın mı ?"
"Ağladım." dedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
****** "Ne oluyor lan burada?"
Olmaması gereken yerde, zamanda ve kişilerin arasındaki Egemen'in sesi etrafı açık balkondan taşıp sokağa yayılmıştı. Sessiz değildi. Sakin hiç değildi. Loş ışıkta dahi ayırt edebildiğim yüz ifadesi kasılmaktan patlayacak noktaya gelmişti. Yavaş sayılmayacak hızda adımladı aramızdaki mesafeyi ve ben daha ne olduğunu anlayamadan Özgür'ün omzundan tutup kendine doğru çevirdi. Karşılaştığı yüz ile gerilen çene kasları mümkünmüş gibi daha da gerildi ve hiçbir şey söylemesine izin vermeden kaldırdığı sol yumruğunu Özgür'ün yüzüne indirdi.
"Sen kimi nereden götürüyorsun ulan şerefsiz!" diye bağırırken etraftakilerin kendisini duyma ihtimalini önemsiyormuş gibi görünmüyordu. Yediği yumruktan sonra elini burnuna götüren Özgür, öfkeyle Egemen'e bakıyordu. Kafasını salladı iki yana ve iğrenir gibi sarf etti kelimelerini.
"Onu heba etmene izin vermeyeceğim!" Söyledikleri Egemen'i daha çok sinirlendirmiş olacak ki Egemen sinirinin on katı bir güçle Özgür'ü yakasından tuttuğu gibi balkonun demir parmaklıklarına dayadı.
"Kimsin ulan sen? Kimsin!" Sesi o kadar yüksek çıkıyordu ki birilerinin gümbürtüyü duyup balkona toplanması an meselesiydi.
Hızla tutunduğum balkon demirlerinden ayrıldım ve ileri atıldım. "Dur!" Ne Egemen ne Özgür sesimi duyduklarına dair herhangi bir belirti gösterip benden tarafa baktılar.
"Kes şunu!"
"Sana seninle işim bitmedi demiştim." diye sinirle konuşan Egemen'di. "Demek ki o an bitirmeliymişim işini." dedikten sonra sol yumruğunu bir kez daha Özgür'e indirdi. Boştaki elini kaldırıp tam Egemen'in suratına indirecekken Özgür'ün bakışları, Egemen'in omzunun üzerinden beni buldu. Gözlerimdeki kaygıyı görmüş olacaktı ki kavgayı büyütmemek adına yumruk yaptığı elini kendisiyle parmaklıklar arasına sıkıştıran adamı itmek üzere göğsüne dayadı. Geriye doğru bir adım atan Egemen Özgür'ün bakışlarını takip etti ve beni buldu gözleri. Ardından öfkeyle Özgür'e döndü tekrar ve bir yumruk daha indirdi yüzüne. Gözlerimi kapattım acıyla, neydi bu kavganın sebebi?
"Arkandaki kadına dua et." diye nefretle söylendi Özgür. "Bugün burada bu kavgayı devam ettiren ben olmayacağım. Ama sakın unutma bu benimle son karşılaşman olmayacak, bir sonraki sefer kalmak için seninkinden daha geçerli bir sebebim olacak!"
"Lan hala konuşuyor! Siktir git!" diye bağıran Egemen'in fevri hareketlerinin aksine Özgür, yüzü kan içerisinde ayrıldı bulunduğumuz balkondan. Çıkmadan hemen evvel yüzündeki tebessümün nedenini anlayamadım. Neden geldiğini, nereden haberdar olduğunu, niye benim saadetimle böylesine yakından ilgilendiğini... Özgür'e dair bildiklerim o kadar kısıtlıydı ki, bir sonraki gelişinde elinde tutacağı haklı sebebi bile tahmin edemedim.
