13.bölüm:Çıkmaz

5 1 0
                                    

Gece kalkıp etrafa baktığımda sıçradım yerimden. Yanımda uyuyan Uzayı görünce çığlık attığımda o da kalkmıştı. Üstünde hiçbir şey yoktu. Düşündüğüm şey yaşanmış olamazdı.

"Sakin ol hepsi geçecek, yanındayım." dediğinde ona anlamayan gözlerle baktım.

"Ne diyorsun Uzay ne geçecek? Ben niye burdayım ,sen niye yanımda yarı çıplak yatıyorsun?"dediğimde hemen yanımdan kalktı.

Derin bir nefes verip" Aşağıda kahve yapıyorum gel hadi. "diyip sorularıma cevap vermeden gitmişti.

Ayakkabılarımı giymeden odadaki  tuvalete girip kendime baktım. Makyajım akmış saçlarım dağılmış cadı gibi görünüyordu. Suyla akan makyajımı temizleyip cildimi makyajsız bıraktım. Saçlarımı elimle düzeltip aşağı indiğimde kahve kokuyordu her yer.

Tişörtünü giymişti.Mutfak kapısını kenarında durup onu izledim. Sıcak suyu kahveye boşaltıp bana doğru baktığında mutfağa adım attım.

"Gel içeride içelim." diyip kahve kupasını uzattığında elinden alıp salona geçip oturmuştuk.

"Seni önce eve götürdüm arabada sızdığın için kaldıramadım. O halde de seni eve bırakmak istemedim. Annen ve babandan azar işitirdin. Sonra Yiğitten Çiçeğin numarasını alıp benim yanımda olduğunu söyledim. Annen baban ararsa onun yanında olduğunu söyleyecekti.Zaten senin telefonun hiç çalmadı. "dediğinde bana bakıp kafasını aşağı eğdi. Bir şeyi anlatamıyor gibiydi. Ufak bir derin bir nefes alıp bana döndü.

"Sonra zaten seni misafir odasına götürdüm tam çıkacağım sırada bağırmaya başladın sonra seni sakinleştiririp yanında kaldım." sonra yanlış bir şey söylemiş gibi "Hiçbir şey olmadı."

"Seni annem mi sandım?" dediğimde çaresizce kafasını hayır anlamında salladı.

"Babam sandım değil mi?" dediğimde dışarıdan bir şimşek çaktığında gözümden akan yaşı onun görmemesi için sildim.Kim bilir ne görmüştü ama ben hala gözyaşımı siliyordum.

Hemen ayağa kalkıp "Beni eve götürür müsün?" dediğimde ayağa kalkıp kolumdan tuttu. "Hiçbir şey görmedim tamam mı? Sakin ol." dediğinde gözlerimden yaşlar akıyordu.

"Niye Çiçeğe götürmedin ya niye?"
"Çiçek  teklif etmedi çünkü. Ben de gecenin bir yarısı arkadaşını getiriyorum diyemedim. " dediğinde gözümdeki akan yaşı sildim.

"Acıma falan olmadı tamam mı?" diyip saçımı okşadı. "Ben hiçbir şey görmedim. " dediğinde daha çok ağladım

"Lütfen beni eve götür." dediğimde başını salladığında misafir odasına çıkıp çantamı ceketimi almıştım.

"İyi misin?" dediğinde kafamı salladım. Kim bilir neler olmuştu? Ne olmuştuda bana böyle davranıyordu. Beni hep o halimle hatırlayacaktı.

Arabaya bindiğimde düşen yağmurcuklar izledim.

"Camı açıyım mı?" dediğinde kafamı hayır anlamında salladım. Yüzüne bakmadan "Hayır" dedim. Utanıyordum, sanki beni çıplak görmüştü. Belki bedenimi görmemişti ama ruhumu gördüğünü hissediyordum.

Elimi tuttuğunda içim titremişti."Elin titriyor, sakin ol." dediğinde sıcak elini hissetim. Titrediğini hissetmemiştim bile.

Elimi çekip "İyiyim ben, böyle davranma bana." dediğimde yağan şiddetli yağmura baktım.

Şaşırarak "Nasıl?" dediğinde sırrıtım.

"Böyle işte Uzay. Normalde yanıma bile yaklaşmazsın ama sırf o halimi gördüğün için elimi tutuyorsun. Yapma."
Arabayı ani frenle durduğunda ona bakmadım.

Kaybetmeye Hazır  Mısın? Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin