Homeless Boy

23 - Back in Business

Voor het eerst in een paar weken sla ik rechts af naar de oprit van het bedrijfsverzamelgebouw waar McLeaf Motors is gevestigd. Uit het middenconsole haal ik de nieuwe, blauw gekleurde tag en open het raam aan de bestuurderskant. De wat warmere april lucht komt de auto binnen. Ik haal mijn nieuwe tag langs de lezer en het hek van de garage gaat voor mijn neus open.

Ik geef gas en hoor de motor af slaan. Elektrisch rij ik de garage binnen en druk mijn raam weer naar boven. Niet veel later kom ik op de voor mij gereserveerde parkeerplek aan. Naast mijn plek staat de zilvergrijze Chevrolet van Suzanne. Ik draai mijn nieuwe BMW het parkeervak in, het gaat een stuk makkelijker dan met de Porsche. Ik zet de motor af en haal de sleutels uit het contact.

Ik pak mijn tas van de bijrijdersstoel af en open de deur. 'Zo, je dacht ik ga elektrisch rijden?' hoor ik de stem van Suzanne plots. Ik stap de auto uit en sluit de deur. Ik draai mij om en achter mijn auto staat Suzanne. 'Nee nee, hybride,' zeg ik met een glimlach. 'Het is wel echt een mooie auto,' zegt ze. 'Ik vind hem persoonlijk mooier dan de Porsche,' zeg ik terwijl ik ook achter de auto ga staan.

'Daar ben ik het ook wel mee eens. Hij is minder log.' 'En beter voor het milieu,' vul ik haar aan. 'Ook dat,' zegt ze. 'En minder gewild voor diefstal,' zegt ze met een hoorbare grijns. Ik kijk haar hoofdschuddend aan. 'Te snel?' vraagt ze bezorgd. 'Nee ik weet uit wiens mond het komt,' zeg ik met een onderdrukte lach. 'Pestkop,' zegt ze terwijl ze met haar ogen rolt.

'Wat kost zo'n BMW 330e nou?' vraagt ze als ze naar de auto loopt en hem inspecteert. 'Minder als de Porsche,' zeg ik. 'Ondanks dat hij hybride is?' 'Jep, je betaald bij Porsche natuurlijk ook voor het merk. Maar daarnaast zitten er iets minder opties op,' zeg ik. 'Iets minder opties maar wel hybride en rood lederen stoelen,' zegt ze met een glimlach. 'Ja het paste mooi bij de bordeauxrode kleur van de auto,' verdedig ik mijzelf.

'Zeventig duizend,' gokt ze plots terwijl ze naar binnen kijkt. 'Meer,' zeg ik speels. Verbaasd kijkt ze mij aan. 'Vijfentachtig.' 'Duizend?' 'Nee honderd nou goed,' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. 'Maar daar heb je wel wat voor,' zegt ze. Ik knik instemmend. 'Kom, anders wordt mijn pa nog boos dat we een minuut te laat zijn of zo,' zeg ik verveeld.

'Hij is er nog niet. Hij zet zijn auto altijd op deze plek,' zegt ze terwijl ze naar mijn parkeerplek wijst. 'Hij is nu CEO natuurlijk,' zucht ik. Ze knikt instemmend. 'Weet je, laat het, ben wel benieuwd wat hij straks te zeggen heeft,' zeg ik grijnzend. We lopen richting de lift.

'Hoe was je vakantie eigenlijk?' vraagt Suzanne als ze op het knopje voor de lift drukt. 'Ja wel goed,' zeg ik. 'Twee weken in Dubai heeft mij wel tot rust gebracht,' vul ik aan. De lift laat een ping horen en de deuren gaan voor ons open. Ik stap als eerste in en druk op de knop voor de dertiende verdieping.

Als ook Suzanne in is gestapt gaan de liftdeuren dicht. 'En ben je nog een paar dagen naar dat eiland geweest?' vraagt ze als de lift in beweging komt. 'Oyster Island bedoel je? Ja zeker,' zeg ik met een glimlach. 'Zelfs nog een rondleiding in het paleis gekregen van de Koningen,' ga ik verder. 'Koningen? Op een eiland in het Midden Oosten?' 'Ja! En ik zeg je eerlijk dat het jammer is dat de zoon van de vorige Koning zijn liefde al had gevonden hoor, ik was er graag bij gebleven,' zeg ik met een grijns.

Suzanne begint hard op te lachen terwijl ze haar hoofd schudt. De lift stopt en uit de speaker van de lift komt een heel schel geluid dat niet eens op de stem lijkt die ik normaal hoor. Ik baast kijk ik die richting op. 'Is al een tijdje stuk,' zegt Suzanne alsof ze mijn gedachtes kan lezen. 'Hmm,'  brom ik verbaasd.

Ik stap de lift uit en Suzanne volgt mij. "Welcome to McLeaf Motors." Het verlichte witte reclamebord tegen de donker eiken muur verwelkomt mij na bijna een maand weer terug op kantoor. 'Goedemorgen meneer McLeaf,' hoor ik van achter de balie. Mijn hoofd gaat richting de balie en ik wordt begroet door de steeds ouder wordende dame achter de balie. 'Goedemorgen Rosie,' zeg ik met een glimlach terug.