{Unicode}
ဒီ story လေးက ပေ့ချ်မှာ တစ်ခန်းရပ်သုံးပုဒ် surprise gift ရထားတဲ့ client အတွက် ရေးပေးထားတာလေးပါ။ တစ်ခန်းရပ်ဆိုပေမယ့် one shot တစ်ဝက်စာလောက် ရှည်သွားတယ်ရယ်။ plot ကို ဒီထက်ပိုတိုအောင် မစဥ်းစားတတ်တော့တာရယ်၊ ခင်နေတဲ့ကောင်မလေးမို့ ပိုရေးပေးလိုက်တာရယ်လည်း ပါတာပေါ့ ဟီး။ ဒါလေးကို သူ့ဆီက ပြန်တင်ပါဆိုတဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရတာကြောင့် အားလုံးဖတ်လို့ရအောင် တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ တိုတိုလေးပဲမို့ ဖတ်ပေးကြပါဦးလို့။
~~~~~
Stolen by Azalea _ Soobin × OC
နွေဦးမို့ တောင်ဇလပ်နီနီတွေက လမ်းဘေးဝဲယာမှာ အစုပ်လိုက်အခိုင်လိုက်ပွင့်သည်။ ချုံပင်အနွယ်မျိုးမို့ လမ်းဘေးတောက်လျှောက် ခြံစည်းရိုးသဖွယ် ခြံရံလို့။ ချယ်ရီပင်မြင့်တွေပေါ်ကနေ တရိပ်ရိပ်ကြွေနေတဲ့ ချယ်ရီပွင့်ဖတ်တွေဟာ ကျောင်းလမ်းလေးပေါ် ပန်းခင်းပေးထားသည့်အတိုင်း။
ပြန့်ကြဲနေတဲ့ ပန်းပွင့်ကြွေတွေပေါ် ရှူးဖိနပ်နဲ့အသာနင်းလျှောက်တော့ ဖိနပ်လေးက ပန်းတွေကြားထဲ တအိအိနစ်ဝင်သွားတာ စိတ်ကျေနပ်စရာပင်။ အပင်တွေကြားကနေ ဖြာကျတဲ့ နေပြောက်လေးတွေကလည်း ဟိုတစ်ကွက် သည်တစ်ကွက်။
နေရောင်နွေးနွေးအောက်မှာ ယူအာ့ရဲ့စိတ်အစဥ်ဟာလည်း လန်းဆန်းလျက်ရှိသည်။ သည်နေ့က ပထမစာသင်နှစ်ရဲ့ ပထမဆုံးကျောင်းဖွင့်ရက်ဖြစ်တာမို့ အထက်တန်းဒုတိယနှစ်ဖြစ်သူ ယူအာလည်း တခြားကျောင်းသူကျောင်းသားတွေနည်းတူ ကျောင်းကိုသာ ဦးတည်နေသည်။
ကျောင်းဖွင့်ပြီဆိုတော့ သူနဲ့လည်း တွေ့ခွင့်ရှိပြီပေါ့လေ။ ယူအာတို့ကျောင်း အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်က ယူအာကြိတ်ပြီး သဘောကျရတဲ့ စီနီယာအစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ရယ်ပါ။ ကျောင်းပိတ်ရက်တစ်ခုလုံး သူ့ကို ဘယ်လောက်တောင် သတိရနေခဲ့ရလဲ။
ကလင်.. ကလင်.. ကလင်။
ယူအာ ဇလပ်ပန်းတစ်ခိုင်ကို လှမ်းခူးနေရင်း ကြားလိုက်ရတဲ့ စက်ဘီးဘဲလ်သံလွင်လွင်ကြောင့် ယောင်ယမ်းကာ လှည့်ကြည့်မိသည်။ စီနီယာဆူဘင်းကလည်း သူ့စက်ဘီးလေးနဲ့ ကျောင်းလာနေကျမဟုတ်လား။ ထင်တဲ့အတိုင်း သူပါပဲ။
YOU ARE READING
Stolen by Azalea // Soobin //
Fanfiction• one shot story ချစ်ရတဲ့လိပ်ပြာငယ်လေး... ခ်စ္ရတဲ့လိပ္ျပာငယ္ေလး...