Ep. 1: Teenage Kim

35 0 0
                                    

DISCLAMER: All the characters used here in this story are not fanfic characters. They are real people used in a fanfiction.

Hi. Ako si Kim. Bata palang talaga ko, i already knew to my self na i was different. Also, i am living my dream life simula nung pinanganak ako hanggang sa nakatungtong na ko ng grade 1. Since afford naman ng parents ko sa private school, they transferred me into a catholic private school. Thankfully, hindi ako nahirapan mag-adjust sa environment. You know, madami agad akong naging friends doon.

Isa na dito si Jeon. Ang buong akala ko ay isa lang sya sa magiging friends ko pero i was wrong.

Naging partner-in-crime ko sya. Tbh, i don't even know kung paano nangyari yon kasi in the first place, me and Jeon has different personalities. Like, hindi sya friendly, hindi sya clingy, hindi sya madaldal. Pero idk, when he's with me, lumalabas yung pagkakulit nya. Yes, Ibang-iba sya sa ibang tao at ibang-iba din sya pagdating sakin. Consistent honor students kami parehas pero i still can't deny na walang hiya talaga kami minsan.

Btw, since nagkakilala kami ni Jeon, mahilig na kami maglaro ng mga larong kalye kasi nasa iisang village lang kami kaya he always go to our house after school para makapag-laro kami.

(Grade 9)

"Psst! Tara cutting tayo!" Bulong ko sakanya habang on-going ang aming klase.

"Huh? Wtf are you saying? Exam na natin next week tapos gagawa ka pa ng kalokohan, pwede ba mag-aral ka nalang." Sagot nya sakin ng pabulong.

See? Napaka sungit nya diba. Akala mo namang nireregla, daig pa babae kung mag-toyo tss..

"Stfu, Jeon! Hahaha. Hindi bagay sayo. Wag ka nang pa-inosente jan, alam kong gusto mo na rin namang mag- cutting." Sagot ko ng pabiro.

Hindi ko na sya hinintay na mag-salita pa or what. Basta nung time na 'yon, ang goal ko lang is makatakas kami so i immediately grabbed his arm at lumabas ng room dahil wala kaming teacher that time.

"What the.. KIMMM!!" Pasigaw akong kinausap ni Jeon habang hawak hawak ko parin sya sa hallway.

Napahinto kami sa pag-takbo dahil medyo nasasaktan na daw sya sa pag-hila ko sakanya. I felt guilty though. Pero sabi ko sakanya na mag bato-bato pick muna kami at kapag nanalo sya, then hindi namin itutuloy yung pagcu-cut namin.

Sadly, natalo sya. Gunting sya at bato naman ako. Kaya wala syang nagawa kundi sumama nalang sakin sa pag-cutting sa school. Hindi rin madali considering na nasa private school kami. Pero para kaming BDO, "We find ways."

Isa lang 'to sa mga best memories namin nung highschool. Tama nga ako, Jeon's hyperness only comes out when he is with me. Madalas padin kaming naglalaro ng larong kalye like patintero, luksong baka, tagu-taguan, at habulan kahit na we're both already a teenagers. We don't care kung sabihan na nila kami ng isip bata basta we're happy wala silang paki alam. Pinagpatuloy namin ang aming friendship hanggang sa tumungtong kami ng senior highschool.

"Wow, grabe! Infairness i did'nt expect na makaka-graduate pa pala tayo ng highschool though. Hahahaha!" Patawang sinabi ko kay Jeon.

"Hahaha, you're right. Sa dami ba naman ng kalokohan na ginawa natin, sinong mag-eexpect na with honors pa tayo parehas." Sagot nya nang pabiro.

"Anyways, your birthday is almost coming. Anong plano mo?" Tanong ko sakanya.

"Uhh- wala. I guess i would be able to celebrate my birthday on my room." Bigla syang napayuko pagkatapos nyang sabihin 'to.

I was confused kung bakit hindi sya magce-celebrate sa araw ng birthday nya.

"Seriously, Jeon? Hey, look at me. Tanga ka'ba? Bat hindi mo ayain yung iba nating friends na pumunta dito then let's party! Fun right? Isn't?" I lift up his head and make an eye contact with him.

"Umm.. yea, naisip ko na rin yan before pero i don't think i would still go with that plan." Malungkot nyang sagot saakin.

"Why not? Andito naman ako hello i'm willing to help you bro." I used my both thumbs para hilahin yung labi nya and make it na parang naka ngiti sya.

"Haha, Thanks! I'll ask my mom about it."  Napilitan nyang sagot.

I know somethings wrong with Jeon. Pero bakit hindi sya nag-sasabi saakin? Akala ko ba brothers kami?

Anyway, i was lowkey excited for Jeon's birthday. Ako, yung mga relatives nya and even yung mga common friends namin ay nag prepare ng surprise party for him. I also prepared some long sweet birthday speech to my bestfriend sa loob ng 9 freaking years na babasahin ko before matapos ang party nya.

Finally, yung araw na hinihintay ko will come after a long time. My body was getting cold every day na palapit nang palapit yung birthday ni Jeon and i don't know why. Hindi ko alam kung excited ba ko or just nervous. Pero kahit anong reaction or response nya sa sasabihin ko will have my biggest respect. Remember that, Jeon.

And i will sacrifice anything for our friendship.. : )

Tinatangi (BANGTAN SERIES #1)Where stories live. Discover now