Ve bazen sen aklıma geldiğinde yüreğimden bir kuş havalanırdı adeta. Nereye gideceğini bilemez, bir oraya bir buraya çarpardı yüreğimin duvarlarında. Bense o çarpmaların şiddetine aldırmaz, içimde yeni doğmuş bir kuşun sevinciyle kutlardım aklıma gelişini. Can evim seni anmaktan hoşnut bir şekilde sakinlemeye çalışmaktayken ben senin yüreğime serptiğin kuşları seyre dalardım. Kendi aralarında ne de güzel söyleşirlerdi. Anlamazdım ama gönlümü hoş ederdi. Sonra seslerinin bir bir azaldığını duyar anlam veremezdim, o da senin kuşlarımı susturmak istiyor oluşundan olsa gerek. Ne olur sevdiğim, kaçırma benden gözlerini de seslensin bana yüreğimin bülbülleri ..
