MAFYA AŞIK OLURSA | BİTTİ

28.BÖLÜM

KİTABIMI ÖNEREBİLİR MİSİNİZ?

OKULDAN DOLAYI ÇOK FAZLA YAZAMIYORUM KUSURA VAKMAYIN. BİR DE KİTABIN GİDİŞADINI OKUNMA SAYISINA GÖRE YAPACAĞIM. ÖNERİRSENİZ SEVİNİRİM. :))

**********

Kerem hemen ellerini ıslak mendil ile sildi ve telefonu elimden alıp kulağına tuttu. Merakla olanları dinlemeye çalışıyordum. Kerem telefonu kapatıp bir anda elimi tutup bizi arabaya doğru götürmeye başladı. Ne kadar soru sorsam da hiç birine cevap alamıyordum. Bütün malzemeleri orada bırakıp arabaya binmiştik. Arabayı kullanırken bir yandan da başka birisini arayıp bir yer tarif etti ve çok acil olduğunu eder bir biçimde 'adamların hepsini oraya gönder' dedi.

Arabayı kendi evine doğru sürüyordu. Bir numarayı daha aradı. Bu sefer sahilde kalan eşyalarımızı toplaması için birini aramıştı. Bu konuşması da bittiğinde çoktan evin önüne gelmiştik. Hemen arabadan inip evi korumakla görevli olan adamların yanına ilerledi.

Bende hemen arabadan ini yanına gittim. Beni korumaları hakkında uyarıyordu onları. 

Bir dakika o gidecek miydi ? 

Adamlarla konuşması bitince hemen bana döndü adamlar ise hızlı bir şekilde yanımızdan uzaklaşıp konuşmaya başladılar. Kerem ellerini yüzüme koydu.

"Bak şimdi"

Derin bir nefes aldı. Gözleri mi doluyordu ?

"B-ben gideceğim. Özür dilerim ama sana olan sözümü bozmuş olacağım fakat bunu yapmak zorundayım. Şu anda beni anlayamazsın ama..."

Durup derin nefes aldı.

"Biz mafyalar bu işe girdik mi daha çıkışımız olmaz. Ya bu işe devam edip çok çalışıp daha üstünlük alırız ya da her geçen gün yeni bir dostumuzun ölüm haberini. Beni anlamayacağını biliyorum ama senden bir şey istiyorum. Bana zaman tanı... Lütfen"

Artık göz yaşlarım konuşuyordu. Ona bir şans vermeden önce ondan tek bir şey istemiştim. O da bu mafya işlerine son vermesiydi fakat şimdi ne yapmam gerekiyordu hiç bir fikrim yok açıkçası..

"Adamlarımın sürekli senin peşinden gelmesine izin ver. Şirkette ki işlerine devam et. Diğer günler gibi her şeye devam et fakat dikkat çekme. Tıpkı her gün olduğun gibi ol. Şirkete git ve eve gel. Olur mu ?"

"T-tamam..."

Bir andan beni kendine çekip sarılmıştı. Artık hıçkır hıçkıra ağlıyordum. Kendimi tutamıyordum.

"Eğer bana bir şey olur-"

"Sakın..."

Ağlamam git gide artıyordu.

"Sakın böyle bir şeyi aklına bile getirme. Ahmet'in yanına gideceksin olayı kurtaracaksın ve buraya yanıma geleceksin. Anladın mı ? "

Artık o da hıçkırarak ağlıyordu. Daha sıkı sarılmaya başlamıştı. Kafasını iyice gömmüştü bana ve cevap vermemişti.

" Bana cevap ver Kerem bana geri döneceksin ? Her zaman ki gibi benim peşimden gelmeye devam edeceksin tamam mı?"

Yine ses vermemişti.. Bir anda ondan ayrıldım.

"Kerem bana cevap ver !!!"

"Bu işler belli olmaz be güzelim"

Çıldırmamak için kendimi zor tutuyordum ama şu durumda başarılı olmak pekte kolay değildi. Hava git gide kararıyordu.

Ona sarıldım ve kulağına fısıldadım.

"Lütfen beni bırakma... Sen de bana aynı şeyi yapma"