Forgotten Promises (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

Chapter-45

Pagmulat ng mata ko ay agad kong inikot ang paningin ko upang malaman kung nasaan ako. Bumungad saakin ang isang pamilyar na kwarto.

"You're awake, thanks God." agad akong napalingon sa gilid ko,naka upo sa tabi ng kama si Clifford. Nandito ako ngayon sa dati naming kwarto, paano ako naka punta dito? Ang huling naalala ko ay nasa park ako.

"Why I am here?" nakakunot ang noong tanong ko.

"Nawalan ka ng malay kaya kita dinala dito sa bahay natin at nagpatawag ng doctor dahil delikado pading manatili sa hospital." pagkasabi nya yon ay saka ko lang naalala na sumakit pala ang ulo ko bago nagdilim ang aking paningin.

"You didn't listen to me,again." I stated. Ngumiti ako ng mapait saka umupo at sumandal sa headboard,agad naman nya akong inalalayan.

"I'm sorry,I really thought you don't love me anymore." puno ng pagsisi ang kanyang mata.

"It's alright...I know you don't trust my love for you," tipid akong ngumiti saka nag iwas ng tingin.

"No... Hindi sa ganon, I'm sorry,sa sarili ko mismo ako nawalan ng tiwala. I doubt my worth,naisip kong siguro ay masyado kang sobra para saakin. At s-siguro n-napagod na din akong masaktan,alam kong balewala lahat ng sakit na nararamdaman ko kumpara sa mga sakit na naidulot ko sayo pero hindi ko maiwasabg masaktan at sisihin ang sarili ko s-sa p-pagkawala ng anak natin..." lumuluha nyang sambit,bakas sa kanyang mga mata ang sakit at pagsi-sisi

"Our baby is still alive, Clifford..." mahina kong sabi.

"Alam ko na,the doctor told me earlier. I can't explain how happy am I when I learned that our baby is still there," sambit nya habang masuyong hinahawakan ang tyan ko. Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagtulo ng isang butil ng kanyang luha habang nakangiti sya.

Tumingin sya saking mga mata bago nya hinawakan ang magkabilang pisngi ko saka dinampian ng halik ang aking labi at mahigpit na yinakap." I love you so much,Wife," he uttered. I missed his kisses,I missed everything about him.

"Clifford..." humiwalay sya ng yakap na may malawak pading ngiti sa kanyang labi.

"How's our baby? Ayos lang ba sya?" nag aalala kong tanong. Saglit na may dumaang lungkot sa kanyang mga mata bago mulung ngumiti.

"He's alright-"

"Wait,what? You said 'He'... hindi pa naman malalaman ang gender nya dahil wala pa itong anim na buwan." sabi ko habang nakakunot ang noo.

"Well, Dad's instinct... The doctor said that you collapsed due to stress. Dahil din daw sa kakapuyat at hindi mo pagkain ng wasto," mahina nyang sabi. Naalala kong ilang araw na din pala akong wala masyadong tulog dahil sa kakaisip sa kanya at hindi din ako nakakain ng mabuti dahil palagi akong walang gana.

"I see," sabi ko habang tumatango.

'I love you,Baby. I'm sorry for being irresponsible.' sabi ko saaking isip habang hinihimas ang tummy ko.

"I really thought our baby is gone. Sinisi ko ang sarili ko,it hurt a lot. Losing you both will make me insane. You don't know how happy am I when I learned earlier that our child is still alive." nakangiting sabi nya habang nakahawak sa kamay ko.

"I'm sorry,idea nila Mom yon. Alam kong sinabi nila sayo iyon pero hindi ko nilinaw dahil hindi ka din nagtanong. I know,dapat sinabi ko padin sayo pero natakot ako." sabi ko habang iginagala sa buong kwarto ang paningin ko dahil ayaw kong salubungin ang kanyang tingin.

"It's alright. Tapos na yon, let's start all over again."

"Wait,hindi pa tayo nagkaayos," panglilinaw ko sa kanya dahil kunh maka decide sya ay parang maayos na kami ulit.

"What do you mean?"naka kunot ang noong tanong nya.

"Naiinis pa din ako sayo at hindi pa ako pumapayag na tumira ulit kasama mo," seryosong sabi ko.

"So? As if I'll let you go. Ngayon pang alam kong mahal mo padin ako at buhay ang anak natin? No freaking way. Hindi kita bibigyan ng pagkakataong muling mapalayo saakin." determinadong sabi nya.

"Hey! Ako pa din ang masusunod at hindi pa ako pumapayag sa gusto mo," angal ko sa desisyon nya.

"Yes,your majesty. Ikaw ang masusunod sa lahat, you're my queen and everything. Pero titira ka sa puder ko,I bought a new house. Doon tayo titira simula bukas at bubuo ng bagong masasayang alaala." nakangiti nyang sabi.

So he planned all of this? At bumili pa talaga sya ng bagong bahay,huh?

"Alright. We will live together,again." may tipid na ngiting sambit ko. We're too old to chase each other and besides we're having a baby so living with him is a great choice.

I smiled at him genuinely. Sa una ay natulala pa sya na parang hindi nagproceso sa utak nya ang sinabi ko pero kalaunan ay nakabawi din at agad akong yinakap ng mahigpit.

"You made me so happy.I love you so much,Wife." he said wholeheartedly. His voice broke as I heard his silent sobs.

"I love you too." nakangiti kong tugon,mabilis stang kumalas sa yapak namin. Nakita ko ang pag ningning ng kanyang mga mata dahil sa labis na kasiyahan,hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko saka ako ginawaran ng halik.

"Damn,oh God. I'm so happy!" He exclaimed.

Tinawanan ko lang ang naging reaction nya kaya napanguso sya saglit. He's so cute. Muli akong natawa dahil sa pag nguso nya pero agad din napatigil nan tinignan nya ako ng naka kunot ang noo,inilingan kona lang sya bilang sagot sa nagatatanong nyang tingin.

"By the way,how about my parents?" napabuntong hininga ako ng maalala ang magiging reaction nila Dad, I'm sure hindi sila papayag pagkatapos lahat ng nangyari.

"I'll talk to them later. Just get some rest and don't stress out your self. Ako na ang bahala," he said with assurance.

Siguro ay hindi sila agad papayag sa una dahil aalalahanin nila ako. Naiintindihan ko na ngayon na ganon talaga ang mga magulang. Pero sigurado akong papayag din sila dahil sa kagustuhan nila ang kasiyahan ko.

It's been two months since we got back together. Mas lumaki na din ang tyan ko.

Patungo kami ngayon sa hospital upang magpacheck up. Pagkapark namin ay agad nya akong pinagbuksan at inalalayan pababa. Habang naglalakad kami papunta sa clinic ng OB ko ay nakahawak at naka alalay lang sya sa bewang ko. Hindi pa naman ganon kalaki ang tiyan ko at kung tutuusin ay kaya ko pang tumakbo pero kung makaalalay sya ay parang ano mang oras ay matutumba ako o manganganak na.

Pagdating namin sa clinic ay agad kaming pinapasok ng assistant nurse ni Doktora. Sa totoo lang ay lalaki dapat ang OB ko pero ayaw nyang pumayag kaya wala na din akong nagawa kundi hayaan sya sa gusto nyang palitan ito ng babae.

Nakahiga na ako ngayon dito habang hawak-hawak ni Clifford ang kamay ko,pareho kaming nakatingin sa screen kung saan pinapakita ang ultrasound ni baby. Naluluha kami pareho habang pinapanood sya don at pinapakinggan ang tibok ng puso nito.

Mahina akong natawa ng marinig ko ang pagsinghot ni Clifford dahil sa kanyang mga luha. Dinaig pa ako sa pagiging emotional nya,well hindi ko sya masisi dahil ako din mismo ay naiiyak dahil sa labis na kasiyahan. Ito ang una naming pagkakataong mapakinggan ang heartbeat ng anak namin kaya walang mapaglagyan ang saya namin.

Napapikit ako ng hinalikan nya ako sa noo.

" I love you,Wife." malambing nyang sabi na syang ikinangiti ko ng mas malawak.

I'm so inlove with this man.

"I love you,Hubby." malambing ko ding tugon.

Napalingon ako sa gilid namin ng biglang himagikgik ang nurse dahil siguro sa kilig saamin, sabay kaming natawa at napailing ni Clifford.

Our love for each other is beyond measure. He maybe forgotten our promises but his love for me remained.