"ပါးရဲ့သားကလဲ အမေရိကကို မသွားဘူး မသွားဘူးနဲ့ အခုပြန်မလာတော့ဘူး"
"သူပျော်တဲ့နေရာမှာနေပါစေ သူအခုတစ်လောအရမ်းပြောင်းလဲသွားတာပဲ ကျေးဇူးတင်ရမယ် ရှောင်ဝန်ကြီးလဲဘယ်ရောက်နေလဲမသိဘူး သူအပေါ်မှာ ကျေးဇူးတွေရှိတယ်"
"........."
_______
"Honey ဆိုင်ဖွင့်ရမယ်လေ မထသေးဘူးလား"
"အရမ်း တတ်ကြွမနေနဲ့ ဒီနေ့မဖွင့်ဘူး"
"မိတ်ပျက်မှာပေါ့ honeyရဲ့"
"ဘာမိတ်မှ မလိုချင်ဘူး အဲ့မိတ်တွေလာလေလေ ကိုယ့်ယောက်ျားကပါလေလေဖြစ်တော့မယ်"
"အာ သဝန်တိုနေတုန်းပဲလား ဒီလောက်သဝန်တိုတတ်နေတာ ဟိုအရင်ချိန်တွေတုန်းက ဘယ်လိုသည်းခံခဲ့တာလဲ.."
"အရမ်းခက်ခဲတယ် ငါညတိုင်းငိုခဲ့ရတယ်"
ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာက သိသိသာသာညိုးကျသွားပြီး ရှောင်ကျန့်ကိုယ်လေးကိုပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်..ခနနေတော့ ရှောင်ကျန့်ကပြန်လည်ရုန်းထွက်ပြီး သူ့အကျီတွေအားလုံးချွတ်ချလိုက်တာကြောင့်ရိပေါ်မျက်လုံးပြူးသွားတယ်....
"ဟန် ဟန်နီ"
"မောင်! ငါကတစ်သက်လုံးမောင့်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်ပါ့မလား"
"မောင့်ကို အရူးထောင်ရောက်စေချင်နေတာလား အဝတ်တွေပြန်ဝတ်လိုက်ပါ"
ရိပေါ်ကအဝတ်တွေကိုကောက်ကာ ပြန်ဝတ်ပေးဖို့လုပ်စဉ် ရှောင်ကျန့်က အဝတ်တွေကိုကောက်ပြီး ပြတင်းပေါက်ကိုလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်....
"ဟန်နီ သိပ်ဆိုးနေပါလား မောင့်ရဲ့ညီလေးက အရမ်းထွားနေလို့ အလျှော့ပေးထားတာကို အတင့်ရဲနေတယ်ပေါ့လေ"
ရှောင်ကျန့်ကို ရိပေါ်ပွေ့ချီလိုက်ပြီး စာရေးစာပွဲခုံရှည်ပေါ်တင်လိုက်တယ်...
"ဘာလို့ဒီအပေါ်ကိုတင်လာလဲ"
ရိပေါ်ကဘာမှမပြောပဲ ထောင်နေတဲ့ရှောင်ကျန့်ရဲ့ညီလေးကိုငုံလိုက်တယ်...
"အ့ မောင် ဟင့် "
"သေးသေးလေးကနေတတ်မလာတော့ဘူး ဟန်နီကတော့ ပြွတ် အွန်း "
YOU ARE READING
Rough! 🔞(Completed)
FanficYizhan လူကြီးရဲ့ လှပတဲ့ တည်ငြိမ်မှုတွေအောက်မှာ ကျွန်တော်ကျရှုံးတယ်.. လူႀကီးရဲ႕ လွပတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈေတြေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္က်ရႈံးတယ္..
