Sensiz olmaz

Acı Gerçek

Baktım dışarda bir hareketlilik var.Annemler endişeli,Nesrin ağlıyor koridorun diğer ucuna doğru bakıyorlardı.Sonra önlerinden iki adet "cenaze" geçti.Korkuyla bakıyorlardı.Huysuzca yerimden doğruldum.Ölüm üzücüydü ama kaçınılmazdı.
Sonra ben bunları düşünürken birden cesetlerin arkasından ağlayarak geçen Merve nin annesi ve babasını, bir de tanımadığım bir kaç kişiyi gördüm.O an beynimde şimşekler çaktı.Başımdan aşağı kaynar sular boşaldı sanki.Nefesimin kesildiğini hissettim.Son gücüm toplayarak Nesrin e bağırdım.

-N..Nesrinn!!!

Kapı telaşla açıldı içeri girmeden gözlerindeki yaşları sildi "içeriden dışarının gözükmediğini sanıyorlar sanırım"

-Eylül Hanım neyiniz var?

-Kes sesini...!
Bana doğruyu söyle...Merve ve Murat Hoca nerede?!

Dedim nefes nefese.

Nesrin birden boş bulundu ve;

-Ah yazık oldu Allah sizi korudu Eylül Hanım dedi.

Artık hiç birşey duymuyor görmüyordum.Kardeşim ve henüz yeni tanıdığım ama sevdiğim iyi bir insan olduğuna şüphe duymadığım öğretmenim artık yaşamıyordu.

Öyle canım yanıyorki nefes alıp alamadığımın farkında değilim.Bazen nefes almadığımı farkediyorum.
***************************

Gözlerimin altı mosmor...Bu gün onları toprağa verdik.Taakatim yok.Yapabildiğim tek şey hakkımı sonuna kadar helal edip acı çekmeden ölmüş olduklarına kendimi inandırmaya çalışmak.

Murat Hoca...Ne çok şey öğrenecektim senden,her gün sesini duyacak sesimi duyuracaktım.Beni sevdiğini söylemiştin ya bende seni sevdim hocam!Rahat uyu öğrencilerin adını yaşatacak.Sana iki can borcum var birini öderimde ikincisi...

Merve...Benim canım,kanım, diğer yanım...Kardeşim herşeyim.Ben sensiz ne yaparım.Tek bir gün sesini duymadığım olmadı bugüne kadar.Her gün görüşemesekde sesini mutlaka duyardım.Kulaklarım sesini gözlerim gülüşlerini özledi kardeşim...
Ben artık iki annenin kızı iki babanın çocuğuyum biz kardeştik ben kardeşimi verdim kara toprağa...
Üşüme Merve'm...Affet ısıtamıyorum seni..Affet beni, ben yapamıyorum...