-Nie wiem dokąd ją zabrał.-Odparł wystraszony,kiedy został popchany na ogromną kanapę.
-Nie ma ich w laboratorium.-Powiedział Stefan układając dłoń pod brodę. -Więc,gdzie mógł ją ukryć?
-Wybacz,ale kim jesteś?-Zpaytał krzyżujac swoje dłonie na klatc...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
__________<○>____________
Elena
-Niepokoiłem się. -Naszą wymianę zdań przerwał niebiesko oki.-Palnąłem jakieś głupstwo.
Patrzyłam niedowierzając,że mężczyzna,który na mnie poluje. Stoi właśnie przed nami,dokładnie nam się przyglądając.
-Gotowa?-Zapytał,kierując pytanie w moją stronę.
-Tak.-Sapnęłam ruszając w jego stronę.Jednak tego zatrzymał mnie Stefan.
-Nie.-Powiedział bez namysłu.
-Uważaj bo i ty umrzesz. -Rzekł Klaus w jego kierunku.
-Posłuchaj mnie.-Stanełam przed zielono okim.-Pójdę po dobroci, poprostu nie chce abyś oberwał.
Po wypowiedzianych słowach stanęłam na palnach. Aby poraz ostatni,dotknąć jego ciepłych ust. Obawiałam się w tamtym momencie,że ponownie go już nie zobaczę.
-Kocham Cię. -Szepnęłam.
-A ja ciebie...
• •
Eliana
Nie mogłam się temu,dłużej przyglądać. Kiedy wilkołak miał zamiar rzucić się w stronę blondynki.
Zamiast tego wylądował na mnie. Trzymałam go z całej siłu jednak krzynęłam,kiedy jego zęby wbiły się w moją skórę. Resztkami sił rzuciłam z siebie ogromnego wilka.
Powodując,że pobiegł w swoją stronę.
-Eliana.-Usłyszałam szept.
-Lelani.-Szepnęłam przekręcając głowę w jej kierunku.
-Była bym szyciej.-Zaczęł powodując w jej oczach łzy.-Damon jak mogłeś do tego dopuścić!
Właśnie to ostatnie zdanie kłebilo się w mojej głowie.
