Ακούστε και το τραγουδι ταυτόχρονα.
Ναι τα πράγματα μέχρι στιγμής πήγαιναν από το καλό στο χειρότερο. Πίστευε πως ήταν η αιτία του τροχαίου. Πίστευε πως αν σηκώνει το κινητό της δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση. Αυτό της μαυρίζε περισσότερο την καρδιά. Πως θα ήταν άραγε αν ένιωθες πως εσύ είσαι υπεύθυνη για τον σκότωμο τον γονιών σου? Χάλια σίγουρα. Ένιωθε πολύ μόνη. Χωρίς μια στηρίξει δίπλα της. Ναι είχε τους φίλους της. Μα όπως και να έχει οι φίλοι Δεν αντικαθιστούν τους γονείς. ΠΟΤΈ και ΚΑΝΕΊΣ δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Είναι ένα κομμάτι μας. Είμαστε ένα δημιούργημα και από Αυτούς. Αυτοί μας έφεραν στον κόσμο. Είμαστε φτιαγμένοι από το αίμα της μαμάς μας. Και δεν θα αλλάξει... μια Γυναίκα μας έφερε στον κόσμο, μια πονάει για μας, μια χαίρεται για εμάς, μια πεθαίνει για εμάς.
Ειναι πολυ δύσκολο όλο αυτό.
Και στην συγκεκριμένη περιπτώσει ένιωθε μόνη. Ήταν δύσκολα τα πράγματα και κυρίως οικονομικά. Τους είχε ανάγκη. Τους χρειαζόταν. Χρειαζόταν την ζέστη αγκαλιά της μαμάς της. Για να μην πονάει. Για όσα ήθελε να ξεχάσει, όσα την βασανίζουν. Όσα της μαυρίζουν την καρδιά. Όλα αυτά που δεν άντεχε. Είχε κλάψει πολύ τώρα τελευταία. Η ψυχή της μαυριζε σιγά-σιγά. Είχε σκεφτεί πολλές φορές να αυτοκτονήσει μα σκεφτόταν και τον αδερφό της. Ήταν ο πιο σημαντικός λόγος που δεν το έκανε. Ήθελε να τον φροντίσει. Την γέμιζε. Γιατί ένιωθε κενή. Δεν ήθελε να τον αφήσει μόνο αλλιώς θα πήγαινε σε ορφανοτροφείο. Τώρα που είχε γίνει δεκαοκτώ υπέγραψε χαρτί για να τον κρατήσει σπίτι μαζι της. Για να έχει ένα δικό της άνθρωπο. Γιατί μόνο σε αυτό έλεγε αυτά που ένιωθε. Δεν ήθελε να δείχνει στους άλλους τις βαθιές πληγές της καρδιάς της. Δεν ήθελε απλά να την λυπούνται.
· Μετά από δύο βδομάδες ·
<< Σηκώω θα αργήσουμε ρε Λία >>
<< ναι ναι σηκωνομαι >> είπε και τέντωσε τα χέρια της. Σηκώθηκε αργά και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. Βγήκε και πήγε μπροστά από την μεγάλη ντουλάπα. Πήρε ένα τζιν, κολλητό, σε μπλε χρώμα και μια μαύρη μπλούζα. Αφού τελείωσε βγήκε έξω και προχώρησε στο σαλόνι όπου βρισκόταν ο αδερφός της που έτρωγε. << έτοιμος? >> ρωτάει καθώς έβαλε τις μαύρες μποτες της. Έγνεψε ο μικρός και σηκώθηκε. Έβαλε τα μαύρα αθλητικά του και φόρεσε το μαύρο μπουφάν του. Έβαλαν και οι δύο τις τσάντες τους και βγήκαν από το σπίτι.
Αφού πήγε τον μικρό στο σχολείο τον αποχαιρέτησε δίνοντας του μια αγκαλιά << σ'αγαπάω πολύ μικρέ >> του είπε και τον φίλησε τρυφερά στο μέτωπο. Κατευθυνόταν στο δικό της μετά. Μπήκε στην μεγάλη αυλή και προχώρησε προς τα ντουλάπια. << καλημέρα κούκλα πως είσαι? >> άκουσε μια αντρικη φωνή και γύρισε << καλημέρα Τζέιμς >> είπε, του έδωσε ένα ζεστό αλλά ψεύτικο χαμόγελο και τον αγκάλιασε σφιχτά << πως είσαι? >> την ρώτησε. << πιστεύω καλά. Ο μικρός με βοηθάει πολύ. Πήγα χθες και για την συνέντευξη της δουλειάς και από ότι μου φάνηκε τους άρεσα. Αν με πάρουν θα είμαι τυχερή. Γιατί η οικονομική μας κατάσταση αρχίζει να παίρνει τα κάτω της. Πρέπει να πληρώσω και τα τρία φροντιστήρια. Το μπάσκετ του μικρού. Είναι πολλά. Το ρεύμα, το νερό. Και για να ψωνίσω και για το σπιτι. >> είπε και αναστέναξε βαριά ακουμπώντας την πλάτη της πίσω στο ντουλάπακι. << στο εύχομαι ολόψυχα. Και αμα θες το οτιδήποτε είμαστε εδώ. Και τι δουλειά? >> << μια πολύ καλή. Θα είμαι στα γραφεία του ΟΤΕ και θα επητηρω υπαλλήλους. Και είναι δύο χιλιάδες ευρώ το μήνα. Και πίστεψε με είναι πολύ καλά. >> << όντως είναι. >> της είπε για να την εμψυχώσει.
<< ο Χάρυ το έμαθε? >> η Λία έγνεψε αρνητικά. Πήγε να απαντήσει μα τους διέκοψε το κουδούνι.
Ήταν μεγάλο κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε.
