Katilin Kelebekleri ¦ ChanBaek (Tamamlandı)

0.4¦ Yaralar🦋

Gözlerini açtı Baekhyun, her yeri ağrıyordu.

"Kahretsin, yine neredeyim ben?"

"Revirdesin, yaraların ve morlukların var Baekhyun acıdan bayıldın, neden bunu söylemedin?"

"Sanki adamı başka koğuşa alacaktınız, beni önemsiyor gibi davranma Memur Park."

"Baekhyun yaralının ve tek derdin bu mu?"

"Evet, yalnız kalmak istiyorum?"

"Seni yalnız bırakamam."

"Merak etme, kaçacak kadar enerji gücüm yok."

"Ondan değil."

Baekhyun acıyla inledi. "Lanet olsun, o piçi geberteceğim."

"Kardeşin geldiğinde gözlerini gördüm."

"Ne?"

"Parlıyorlardı. Ve çok güzellerdi."

"Çok tuhafsın, Memur Park."

Görevli, yanımıza geldi. "Yaralarına merhem sürelim, ağrıların da geçsin" dedi yaşlı kadın. "Teşekkür ederim, ajumma."

Kadın, Baekhyunun tulumunun fermuarını açtı ve üst tarafı görünür oldu. Yaralar ortaya çıktı. Kadın, yavaşça merhem sürdü. Kolu tamamlanınca Kadın Baekhyuna uzamasını söyledi. Bacaklarını sıyırdı, beyaz zarif bacakları turuncu tulumdan bir kısmı olsa da kurtuldu.

Bacakları da bitince karnını açtı. Karnında kesikler ve morluklar vardı. Kadın merhem sürerken Baekhyun gözlerini sıkıca kapattı ve dişlerini sıktı. Chanyeol'un içi titredi. Baekhyun, her şeyi içinde yaşıyordu.

"Şimdi ayağa kalk, sargı yapalım da ilaç etkisini göstersin."

Baekhyun ayağa kalktı ama sendeledi. Chanyeol, kolundan tuttu.

Kadın sargısına başladı.