Saat 23.30
Jennie,gene ay ışığında kumsalda oturuyor;hıçkıra hıçkıra ağlıyordu düşündüğü tek şey sevgilisiydi Jennie biraz daha etrafına bakınıp durdu daha sonra eve doğru gitmeye başladı Kırmızı evi gördükten sonra düşündü,Bu evi sevgilisiyle boyamıştı Evi boyadıkları gün çok güzeldi Sevgilisinin kırmızı boyayı yüzüne sürüp kahkaha attığını hatırlıyordu oda aynısını ona yapmıştı ama artık sevgilisi yoktu onu bir hiç uğruna bırakmış,Jennie'yi büyük bir acıya mahkum etmişti ve şimdi Jennie 1 yıldır onun yolunu gözlüyordu belki gelirde onunla ay ışığında şarkı söylerim diye. ama gitgide Jennie'nin umutları sönüyordu sevgilisinin gelmicek olması onu bir hüzne boğuyordu sevgilisini defalarca aramış ama ne açan olmuştu ne de aramalarına cevap veren.Jennie bıkkınla evin kapısını açtı mavi boyalı duvarlar artık ona iyi gelmiyor,onu boğuyordu Jennie odasına gittiğinde masanın üzerinde duran soluk pembe çerçeveli fotoğrafa uzun uzun baktı Jennie'nin topuz yaptığı saçları ve kırmızı elbisesi onu mükemmel gösterirken sevgilisinin bakışları ve yüzündeki gülümsemenin güzelliği o kadar güzeldi Jennie saatlerce bu resme bakabilirdi ama bu fotoğrafa her baktığında artık hissettiği tek şey hüzündü Jennie yatağına oturup penceredeki mükemmel deniz manzarasını seyretmeye başladı Deniz hafif hafif çalkalanıyor,Ay ışığının yansıması denizi adeta eşsiz bir güzellikle kutsuyordu ama bu eşsiz güzellik sabah olunca uçup gidiyor yerini deniz kokusu ve soğuk havaya bırakıyordu Jennie umutsuzca denizi izlemeyi bırakıp yatağına uzandı ve sevgilisini düşündü ardından gözyaşlarıyla uykuya daldı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işığı🌙 Jenlisa
Short StoryKim bilebilirdi bu mükemmel kızın birgün beni bırakıp gideceğini...