Chained Love (El Señorita Series #2)

Chapter 38

Raiko's POV

I wake up the next morning habang yakap ko ang aking anak. Mahimbing pa rin siyang natutulog at nakayakap sa akin. Pinagmasdan ko siya ng matagal bago ko natagpuan ang sariling ngumingiti na lamang. Kamukha talaga siya ng kaniyang ina. Kahit sa pag tulog ay tahimik ito. Isang katok mula sa kwarto ng asawa ko ang nag pabangon sa akin. Marahan kong inalis ang kamay ni Ace bago ako tumayo. I saw my wife's father when I open the door. Feeling tired at halatang kakatapos lamang nitong umiyak.

"Mag uusap tayo. Pumunta ka na sa baba. Nandoon na si Karen. Mainipin ang anak kong iyon kaya bilisan mo" iyon lamang ang saad niya bago niya ako tinalikuran. Nag lakad ako upang buksan ang kurtina upang pumasok ang liwanag mula sa labas. Mahimbing pa rin ang tulog ng aking anak. Hinayaan ko muna siya doon at sumunod na kay Daddy sa baba.

Tulad nga nga sabi niya ay nakita ko ang inis sa mukha ni Karen. Nilalaro nito ang kaniyang paa habang hawak ang kape sa kanang kamay.

"Good morning!" I greeted them. Tanging tango lamang ang nakuha ko kay Karen at isang tikhim naman galing sa ama nila.

"So ano na. Dali may trabaho ako" malamig na ani nito sa ama. Marlon - their father clear his throat again before speaking.

"It was Luciano who get my daughter" iyon ang paunang saad niya. Agad naman niyang nakuha ang atensyon ni Karen.

"Luciano Pascal?" she asked. Tumango ang kaniyang ama sa kaniya. Tila naman nabunot ang pisi ni Karen dahil doon. Tumalim ang kaniyang mga matang nakatitig sa ama habang nag gigitgitang ang mga bagang nito.

"Wala akong nakita sa bahay ng Pascal na iyon!" she shouted.

"Because he wasn't there. Luciano send me a document that needed to be sign. He wants some of my property and the company I am managing. He also wants this house. Iyon ang kapalit ng kapatid mo" saad nito. Karen just smirk before chuckling and that chuckled turn into laugh.

"May iba pa namang paraan diba?" Singit ko sa kanila. Umiling sa akin ang ama ng asawa ko bago ibinalik ang mga tingin kay Karen.

"I already sign the documents and ready to send it. I just want to inform you by that" iyon lamang ang saad niya bago tumayo. Akala ko ay hindi na mag sasalita si Karen pero hindi. Noong tumayo ang kaniyang ama ay bumukas ang bibig nito.

"Tear it apart. But before you tear it make sure that you already have the carbon copy of it. One sign and one unsign. Send him the unsign one and let's see what he will do. Huwag kang mag papaniwalang ibabalik niya ang kakambal kong walang galos kapag ibinigay mo na sa kaniya ang nais niya. Walang magnanakaw ang mag sasauli ng kaniyang ninakaw kung mapapakinabangan pa ito. If you sign it mawawala na ang pera mo, wala pa ang kapatid ko. So let's make business here. Asked him to bring my sister while you will bring the paper. Easy as that. Just make sure you tear the real copy of that document so that we don't have any problem. Just tear it and save it as confetti" mahabang litanya niya sa ama. Ngayon ko lamang nakitang ganito si Karen. She was always emotionless but she wasn't now. She was making a plan for her sister. For my wife. Every thing was her plan. We just need to furnish it.

"You are going with me?" Tanong ng ama niya.

"Natural. Alam kong mahina na ang tuhod niyo. Sinong aalalay sayo sa pag takbo kung mag kagipitan. Kahit hindi ka nag paka-ama syempre babantayan pa rin naman kita. Ayokong umiyak si Ace dahil hinayaan kita" Karen even rolled her eyes while saying those. Her father smile at him bago ito tumango. A tear escape from his eyes na agad naman niyang pinahid.

"Kahit iyon ang iyong dahilan masaya na ako. Sige na. Baka mahuli ka sa trabaho mo. Mag iingat ka Karen hah. Kumain ka rin ng tamang oras anak hah" bilin nito. Hindi na sumagot pang muli ang kakambal ng asawa ko at umalis na.