podróż przez bele

część 1 nasz świat

Była środa około godziny 18 .
Wzięłam swoje rolki aby kontynuować moją jedną z wielu pasji . Zadzwoniłam do Alison i spytałam czy możemy się spotkać .

Zaproponowałam abyśmy wybrały się tuż obok nawiedzonego domu . Zauważyliśmy ,że na polu stoją kłębki siana . 
Alison z wielkim zainteresowaniem podeszła bliżej ,aby spróbować na nie wejść .
Gdy weszła zawołała mnie , zaczęliśmy opowiadać różne historie z naszego życia .

Przychodziliśmy tam codziennie , ponieważ było to nasze ulubione miejsce .
Spędzanie czasu  tam było świetne  , czekaliśmy codziennie na zachód słońca a później na pierwszą gwiazdę na niebie .
Odrazu wiedzieliśmy że te miejsce będzie nasze . Co dziennie o 18 spotykaliśmy się w tam ,aby odreagować cały stres związany ze szkołą . Byliśmy w klasie 7  najgorsza klasa ever nowe przedmioty , nowi nauczyciele i nowe problemy .
Codzienne wstawanie rano denerwowało nas coraz bardziej czekaliśmy tylko ,aby po szkole móc wejść  do naszego świata bo wiedzieliśmy ,że czeka nas tam coś niesamowitego .

W naszym świecie za dużo się działo ,żeby opisać to w paru zdaniach . Nasz świat to był po prostu świat bez ludzi w sensie byli ludzie ale byliśmy poprostu zamknięte w sobie .
Bele bo tak to się nazywa były rajem dla nas poprostu cisza i spokój .
Jako przyjaciółki wiadomo lubiliśmy spędzać razem czas a najbardziej właśnie tam to był nasz dom w przenośni oczywiście a jak to mówią w domu najlepiej .
Pewnego dnia w szkole poznaliśmy Emily . Postanowiliśmy ja zaprosić na bele ,żeby nas bardziej poznała i w ogóle takie tam .
Emily nastawiła nas do tego ,abyśmy zaczęli ścigać się na belach , ponieważ uwielbiała biegać do czasu .
Okazało się że Emily zkręciła kostkę biegając z nami   , dlatego nie było jej z nami przez długi czas . Pewnego dnia wszystko się zmieniło już nie było tak fajnie jak kiedyś .
Jak co dzień siedzieliśmy z Alison tyłem do drogi aby nie patrzeć na ludzi . Przyszła do nas Emily była strasznie wściekła i w ogóle się zmieniła była dla nas okropna .

Zaczęliśmy rozmowę od spytania się co się stało ,ponieważ musieliśmy się dowiedzieć ,może była to nasza wina . Emily opowiedziała że dziś stłukł się jej telefon mówiła  ,że miała go długo i nie chciała go zmieniać , lecz będąc w sklepie ktoś jej go zrzucił i spadł na ostry róg kostki brukowej.
Była wręcz oburzona ale co mogła zrobić niestety nie miała szybki ochronnej . Rozmawiając z Emily wytłumaczyliśmy jej ,że nie warto się gniewać .