Pursuing My Gay Secretary (EDITING)

CHAPTER FOURTEEN: AM I REALLY A GAY?

CANE

"W-what?!" Gulat kong tanong.

Tumawa ito kaya sinamaan ko ito ng tingin. "I mean pwede naba tayong kumain. Gutom na ako kanina pa. Kung pwede ko lang ituloy yung kani——

"Shut up! Kumain kana diyan! Ang daldal!" Inis kong saway saka kumain.

"Okay, okay. Galit ka na niyan?" Tanong nito saka tumawa. Sinamaan ko naman ito ng tingin kaya natahimik ito.

Tahimik kaming kumakain ng biglang magsalita ito. "About pala dun sa nangyari kay Zues. Nakatakas ba yung gumawa nun sa kanya?" Tanong nito kaya napatigil ako.

"Oo, pinaghahanap pa ng mga tauhan ko ang babae." Sagot ko at kumain ulit.

"Pero 'di ka ba napapaisip boss? She has enough time to kill Zues in the elevator pero di niya ginawa." Sabi pa nito kaya napaisip narin ako.

Yes, Yñigo was right! The woman has enough time to kill Zues pero di niya ito ginawa. Possible bang tinatakot lang kami nito? O pinaglalaruan? O maaari ring may iba pa silang dahilan kong bakit di niya tinuluyan si Zues.

Wait, nasan nga pala si Yñigo nung time na yun? Napadaan ako sa office niya nung gamitin ko yung stairs. Wala siya doon kaya di ko nalang yun pinansin.

"Where were you that time?" Seryoso kong tanong sa kanya at tumingin sa mga mata nito.

"Nasa o-office ko. I was busy working the papers you sent me." Nauutal nittong sagot at umiwas ng tingin.

Absolutely, he's lying.

"You're lying." Malamig kong sambit bigla ring nawala ang emosyon ko. Are fooling me, Yñigo? Sino kaba talaga? Kalaban kaba?

YÑIGO

Napatigil ako sa pagkain dahil sa sinabi niya. "I'm sorry. Lumabas ako nun ng kompanya. May binili ako kaso pagbalik ko nagkakagulo na. Sabi nila may na trap daw sa elevator kaya dali-dali kong ginamit ang isa pang elevator para puntahan ka sa opisina mo. But pagdating ko dun ay wala ka. Babalik na sana ako sa opisina ko ng makita kita. I saw you entering the control room. Tatawagin na sana kita pero nakapasok kana. Sinundan kita at pinihit ko ang door knob. Nabuksan ko lang yun ng kaunti nang biglang may sumigaw mula sa loob. There I saw you. Shooting a man.." I explained nervously.

"Nagulat ako sa ginawa mo kaya lumabas ako sa fire exit kaso paglabas ko may nakita akong sniper. A girl sniper pointing the riffle at you. Luckily I bought an apple from outside. I hit her head with an apple kaya nawalan ito ng malay." Dagdag ko pa.

Seryoso pa rin itong tumingin sakin. "Why you didn't tell me about it?" Tila naiinis nitong tanong.

"Kasi alam kong marami ka nang pinoproblema. Ayaw ko nang dagdagan pa yun." Sagot ko at napayuko. Mali siguro talaga ang naging desisyon ko.

Naramdaman kong lumapit ito sakin. She held my head up kaya napatingala ako sa kanya. "Yñigo... thanks for saving my life. Kung wala ka dun siguro patay na ako. Hindi ko rin kasi napansin yung sniper kasi fucos ako dun sa lalaki na nagco-control sa mga cctv. I'm sorry for doubting you and I'm sorry too kung nakita mo ang mga bagay na hindi mo dapat makita."

Tumayo naman ako at niyakap ito. "Okay lang. Sinugatan mo lang naman ang lalaking yun. You didn't kill him. At kahit sino kapa o kahit ikaw man pinakamasamang babae sa mundo, pangakong hindi magbabago ang nararamdaman ko sayo." I whispered in her ears.

M-mahal ko na ata siya...