Taç Varisi

5. Bölüm: İçimdeki Korkuyu Sök..

Şarkıyı açabilirsiniz...

İra'nın Güncesinden

Hayat her zaman bizlerin iradesi doğrultusunda ilerlemez. Kimi zaman beklenmedik olaylar gerçekleşir. Planlanmamış, tahmin edilmemiş bazı durumlar hayatımızı farklı yollara yönlendirebilir. 

Herkesin zaafları vardır. Kiminin aile, kiminin para ve kiminin de aşktır. Ailem yok bu yüzden zaafım olabilecek bir şey de yok. Param var ama zaafım olacak kadar önem vermiyorum, ve aşk; hiç sahip olmadım ya da tatmadım. Hayatımda bir zaafım yoktu. Şimdi düşüneceksiniz, hani Bilge ne? Bilge zaafım değil, o benim hayatımın planlayamadığım bölümü..

***

Eve gelir gelmez yorgunluktan sızdığımız için dün olanları tam olarak kendime açıklayamamıştım. Yağız bana telefonu verdikten sonra kendi kendime 'Neden?' dedim. Neden şimdi durduk yere ve kendi isteğiyle? Tamam elinde bizi tutabilecek bir şey yoktu ama ben telefonumu unutmuşken kendisi hatırlatmıştı ve olası bir şey değildi, saçmaydı. 

Bu aklıma takıldığı için uzun bir süre telefonumu kurcaladım. Yetmedi telefonu bilgisayarıma bağlayıp daha geniş pencereden bakmaya başladım. İlla bir sorun olmalıydı! Onlara güvenmiyordum. Bunun altından da bir şey çıkacağına emindim. 

Akşama kadar telefonumla uğraştım. En sonunda şüphelerimde yanılmadığımı anladım. Pes edip bırakmadığım için mutluydum çünkü garip, daha önce olmayan bir yazılım buldum. Bilgisayarla kontrol ederken bunu bir şekilde fark etmiştim. Yazılımı çözebilecek bir bilgim yoktu bu yüzden normal takılmaya ve benden bir şeyler aldıklarını sanmalarına izin vermeyi seçtim. Tabii birkaç gün sonra kendime yeni bir telefon ve hat alacaktım ama bu süre içerisinde en azından oraya geri dönene kadar en mantıklısının bu olduğu kanaatine vardım. 

Telefonumu kendimden uzağa koyup bilgisayarımdan sevdiğim müzik listemi açtım ve bir yandan da üniversiteler için araştırmama devam ettim. Aklımda Akdeniz üniversitesi vardı ve orayı kazanabilir miydim bilmiyordum. Lise hayatımı burada değil de yurt dışında gördüğüm için üniversiteye nasıl girebileceğimi tam olarak bilmiyordum ama gene de bu başvurmama engel değildi. Telefonuma bildirim gelmesiyle kontrol etmek için telefonumu açtım, gelen bildirim instagramdandı, 'SavaşVrl sizi takip etmek istiyor' diyordu ağabeyimin instagramı olduğunu bile bilmiyordum ama şu an herkes zaten bu uygulamayı kullanıyordu. İsteğini kabul edip keşfette dolaşmaya başladım.

Telefonun başına oturalı neredeyse bir saat olacaktı ve çok sıkılmıştım. İçimden bir ses ağabeyimi görmeye gitmemi ve Siyah Konak'ın nasıl bir yer olduğunu ondan dinlememi söylüyordu. İçimdeki sese ayak uydurmak istiyordum. Bilge'yi rahatsız etmeden anahtarımı alıp çıktım. Otobüse binmeyi düşünmüştüm ama burayı çok bilmediğim için bu fikirden vazgeçtim. İşlek bir caddenin yakınında oturuyorduk bu yüzden taksinin gelmesi çok uzun sürmemişti. Adresi verdim ve yine kulaklığımı takarak dertlerimden bir süre de olsa uzaklaştım...

İş yerinin önüne gelmiştik, adama parasını ödedikten sonra kapıya doğru ilerledim. Ağabeyimin odasının yakınına gelince sekreteriyle karşılaştım. Beni tanımış olacak ki, gülümsedi. Biraz bekledikten sonra söze girdi. "Üzgünüm, Savaş beyin hiç boş bir saati yok. Yani bunun için gelmiştiniz değil mi?" Ona gülümseyerek kafamı salladım, ama bu sefer geri dönmek gibi bir planım yoktu. Tam söze girecektim ki, telefonumla beni dinledikleri aklıma geldi ve telefonumu çantamdan çıkartıp sekretere uzattım. "Bu telefonu çekmeceye koyar mısınız?" dedim. Sekreter bana anlamsız bakışlar attı ancak ona lütfen dermiş gibi baktığım için zor da olsa aldı ve arkadaki en alt çekmeceye koydu.

Telefonla beni dinleyemeyeceklerinden emin olduktan sonra söze girdim. Sekreter de bir açıklama bekliyordu zaten. "Ben size kendimi tanıtmamıştım. Adım İra Vural. Ağabeyime onunla konuşmak istediğimi söyler misiniz?" Kadının konuşmam sırasında yüzündeki ifadelerin sırasıyla değişmeleri komiğime gitmişti. Adımı söyleyince afallamıştı. İnanmayan gözlerle baksa da kendimden emin konuşmam onu ikna etmiş olmalıydı.