The little sparkle In my life.

-H59-

Karen P.O.V.

Toen we het podium op kwamen keek ik de zaal rond, er zaten veel kinderen maar ook bekende en vaste fans. Dat geeft altijd een enorm fijn gevoel. Als Kristel me aanstoot volg ik haar blik. Mijn ogen worden groot als ik Julia zie zitten. Ze is toch gekomen, dit is echt iets dat ik niet verwacht had. Julia heeft haar 2 weken niet laten zien en nu zit ze hier. Ik zie aan haar houding dat ze niet op haar gemak is, maar ze is er wel en dat vind ik een enorm fijn gevoel. Zodra ons eerste stukje van de show gedaan is en we naar achter gaan voor de kledingwissel kijk ik Kristel aan en gebaar haar nog niks tegen de andere meiden te zeggen. Voor hun moet dit net zo een verrassing zijn als voor ons.

Julia P.O.V

Ik voelde me klein en onzeker. Totaal niet op mijn gemak.. De zaal zat vol met ouders en kinderen. Wij zaten op de tribune, dicht bij het podium. Ik bijt zachtjes op mijn lip als Karen, Kristel en Josje op komen. Ik friemel aan de mouwen van mijn jasje. Als ik de hand van Nanou op de mijne voel kijk ik even op. Ze glimlacht lief en knijpt zacht in mijn hand. Ik glimlach zwak terug en kijk dan naar het podium. Ik zie die 3 enorm genieten, ondanks dat het na deze tour voor hun definitief afgelopen is. Als het eindelijk de beurt is aan Hanne, Klaasje en Marthe bijt ik zacht op mijn lip. Als die drie opkomen glimlach ik zwak. Ik ben zo trots op hen, vooral op Marthe, maar toch vind ik het heel raar haar nu weer te zien. Ze beginnen met zingen ik glimlach even en niet veel later heeft Marthe me gezien, haar glimlach word breder en breder. Ik een klein rust stukje gebaart ze naar Hanne en Klaasje waar hun familie zit, in dit vak van de zaal zit namelijk de familie van de ''nieuwe'' k3 en de ''huidige'' k3. Nu ik dit besef wil ik het liefst deze zaal uit. Dit betekend dat Klaasje haar familie hier ook is..

Marthe P.O.V

Eindelijk zijn de afscheidsshows, eindelijk is het zover, het moment dat wij definitief aan de wereld voorgesteld worden. Voor de show kreeg ik een berichtje van Julia, nouja wij allemaal. Dit was het extra duwtje wat ik nodig had, het duwtje in de rug. De toitoitoi waar ik op aan het wachten was. Mijn moeder, zusje en broers zitten in de zaal. Maar die ene persoon die ik daar graag bij had vandaag, die ontbrak.. Ik wens Karen, Kristel en Josje veel succes. Als het tijd is voor de eerste kleding wissel komen die drie zo vrolijk van het podium af. Ik glimlach even en laat het zo maar. Het is natuurlijk mega gaaf om op zo een podium te staan, een zaal vol kinderen, ouders, fans en familie! Ik ga terug naar mijn lodge en pak een flesje water. Ik neem een slok en haal even diep adem. Het is bijna aan ons, bijna mogen wij ook dat podium op. Als we achter het gordijn klaar staan, haal ik diep adem. Ik bijt zachtjes op mijn lip en kijk naar Hanne en Klaasje, vanaf dit moment zijn wij K3. Dit is zo raar.. Als het praatje van karen, Kristel en Josje klaas is gaat het gordijn omhoog en lopen we het podium op. Ik kijk de zaal rond en zie Julia, wacht zie ik dat goed Julia?! Ik glimlach en gebaar naar Hanne en Klaasje naar het vak waar ik Julia zag. Nu pas besef ik dat ook in dat onze eigen families zitten. Ik hoop vooral dat Julia aan het eind van de show ook even backstage komt en niet zomaar weggaat. Ik wil haar zo graag zien na haar 2 weken niet gesproken te hebben.. Julia is en blijft mijn beste vriendinnetje.. En ik heb haar echt gemist.. De show vliegt voorbij, het was de laatste van de dag maar wel de première. Als we weer backstage staan kijk ik de rest even aan. ''Julia was er'' Zeg ik dan zacht. Ergens kan ik het nog steeds niet geloven dat ze er daadwerkelijk was.. Ik kijk naar Klaasje en Hanne. ''Ze was er..'' Herhaal ik zacht. Vol ongeloof kijk ik die 2 aan. ''Ze zat vlak bij jou familie, klaasje'' Zeg ik zacht. Ik denk dat Julia nog geen 3 rijen voor de familie van Klaasje zat.. Ik heb ook werkelijk geen idee waar Julia nu is.. Of dat ze naar huis is of dat ze weg is.. Of misschien nog hier.. Ik weet het niet..

Klaasje p.o.v

Als de show gedaan is en we backstage staan kijk ik naar Marthe, vol ongeloof staart ze voor zich uit. Als ze zegt dat Julia er was glimlach ik even. Ik heb Julia al een lange tijd niet gezien, niemand heeft haar gezien.. Zelfs Karen zag haar zelden.. ''Ik zag haar ook ja.'' Zeg ik zacht. ''Ze zat precies 3 rijen voor Marlon..'' Zeg ik zacht en kijk van Hanne naar Marthe en terug.. ''Mijn 2 zusjes, zaten zo dichtbij elkaar, maar ze weten het niet..'' Zeg ik zacht. Ik vind het raar om Julia mijn zusje te noemen, maar ze is toch echt mijn zusje.. Ik heb het idee geaccepteerd, als sinds dat ik het weet. Maar zolang Julia dat niet wilt accepteren of wilt weten vind ik dat ook prima. Ik wil haar de tijd geven die zij nodig heeft. Als ik mijn ouders, vriend, broertje en zusjes zie glimlach ik even. ''Heyy!'' Zeg ik vrolijk en loop op ze af. Als ik achter mijn ouders, Julia, Sky en Anthony zie komen slik ik even. En ik sluit mijn ogen.

Hanne p.o.v

Als we backstage komen is Marthe lichtelijk in shock. Als ik hoor wat ze verteld glimlach ik even, Julia was er gewoon. Als ik hoor wat Klaasje zegt bijt ik zacht op me lip, hoe raar is dat ook voor haar.. Als Klaasje haar familie er aan komt en achter hun Julia, Sky en Anthony lopen stoot ik Marthe onopvallend aan. Samen schieten we langs Klaasje en haar Familie af. Beide vliegen we Julia om de nek. ''Juul'' Zeggen we zacht in koor en houden haar stevig vast. Als ik de arm van Julia om me heen voel glimlach ik tevreden. Ik heb haar stiekem gemist. Na en tijdje laat ik haar los en bekijk haar even, ze ziet er niet heel goed uit als ik eerlijk ben. ''Kom we brengen jullie naar Karen'' Hoor ik Marthe zeggen. Ik knik instemmend en we draaien weg van Klaasje en haar familie. Ik pak Julia haar hand vast en kijk haar even aan. ''Wat vond je ervan?'' vraag ik dan voorzichtig terwijl we richting de lodge van Karen lopen. ''Het was echt zo leuk! En jullie deden dat zooo goed!'' Zegt Julia vrolijk. Ik glimlach even en al gauw komen we bij de lodge van Karen. Ik klop even op de deur. ''Bezoeeeek'' Roep ik. Ik glimlach tevreden naar Karen als ik de deur open gooi en Julia naar voren trek. Karen vliegt Julia om de nek en ik glimlach even ongemakkelijk. ''Wij laten jullie even, we komen zo terug'' Zeg ik rustig. Samen met Marthe loop ik naar de lodge van Kristel ''Dat ging maar net goed..'' Zeg ik zachtjes tegen Marthe. Als we bij Kristel haar Lodge zijn kloppen we aan en wachten tot de deur open gaat. Zodra die open gaat kijk ik Kristel aan. ''Julia was er! Maar net liep ze precies achter de familie van Klaasje aan en we hebben Julia dus zo snel mogelijk daar weggehaald omdat de hele familie van Klaasje daar stond inclusief haar tweeling zusje.'' Ratel ik aan een stuk door. ''We wouden niet dat ze de confrontatie aan konden gaan, Marlon zat precies drie rijen achter Julia in de zaal'' Ratel ik er achter aan. Ik moest het gewoon kwijt en nu is het eruit.. Kristel kijkt me hoofdschuddend aan. ''Fijn dat jullie Julia daar weg hebben gehaald zonder dat het teveel opviel. Ga nu maar gauw jullie eigen famillies opzoeken, Julia is bij Karen neem ik aan?'' vraagt Kristel. Ik knik bevestigend. Samen met Marthe loop ik haar lodge weer uit opzoek naar onze eigen families.