My Life With A Stalker. Voltooid

28

Ik hoor me wekker naast me rinkelen. Argh, school. Ik sta op. Ik kijk in de spiegel. Ik heb helemaal geen zin in school. Waarom bestaat school eigenlijk, en wie heeft het verzonnen? "Mam," Schreeuw ik. Geen antwoord. "Ma-ham." Schreeuw ik weer. Weer geen antwoord. Ik sta op en loop naar mijn moeders' kamer. Ik klop op de duer. Geen antwoord. Ik besluit om de deur gewoon open te doen. Ik schrik. Niemand zit in de kamer. De kamer is leeg en donker. De gordijnen zijn gesloten en het  bed is netjes opgemaakt, iets wat niet goed bij elkaar past. Ik loop de kamer binnen voor het geval dat mijn moeder bij haar kast staat. Ook niet. Ik loop terug naar mijn kamer. Ik zie dat ik 10 nieuwe berichten heb. 9 daarvan zijn gemene en stomme pest berichten van kinderen van mijn klas. De tiende is  van een onbekend nummer.

Goedemorgen, waar zijn je ouders nou? *Grijns* Je komt niet makkelijk van me af! Ik heb voor je weer eens een opdracht. En ja daar kom je later wel meer over te weten!

Ik zucht. Waarom ik? Ik begin niet echt bang van de berichten te worden, maar wel van de gene die ze stuurt. Ik besluit om even naar Chris te gaan. Ik gooi mijn haar in een knot doe wat make-up op en doe een basic shirtje aan met een grijs\zwarte broek. Ik loop de trap af. Ik heb niet echt trek in een ontbijtje, dus pak me jas en schoenen.

Ik bel aan. De vriendelijk moeder doet weer open. "Hallo meis, ik moet weg! Chris is boven!" Haastig loopt de moeder de deur uit. Ik knik en loop voorzichtig binnen. Chris zit op zijn bed en leest een boek. "Hey," Zeg ik. "Hoi!" Zegt Chris. "Hoe gaat het?" Ik vraag het op een rustige manier. Ik hou van hem. Mijn buik begint te ratelen als ik hem aan kijk. Ik heb geleerd van me moeder, hoe ik iemand gevoel kan herkennen, een geheim, niemand mag het weten. Chris kijkt op van zijn boek. Zijn mooie lichte ogen kijken mij verwonderend aan. "Wat lees je?" Vraag ik triomfantelijk. "Het boek "De zwarte zwaan." Erg mooi, het grijpt je echt meteen!" Zegt Chris hard. "Oh oké," Ik begin me on gemakkelijk te voelen. Ik druk me benen tegen elkaar aan en doe me handen over elkaar. Ik kijk de grond in alsof de grond dieper kan zijn dan dat het eigenlijk is. "En waar gaat het boek over?" Vraag ik om de stilte te verbreken. "Gewoon een beetje van dit en een beetje van dat." Ik herhaal de zin in mijn hoofd, nu weet ik nog niet waar het boek over gaat. "Dat is geen antwoord op mijn vraag." Zeg ik licht geiritteerd. "Maar misschien wil ik geen antwoord geven op jou vraag!" Zegt Chris ineens zonder gevoel. "Chris, wat is er met jou aan de hand?! Je bent zo irritand en kort af!" Zeg ik. "Ik? Kortaf? Oh, hou toch op! Ga spelen of zo!" Zegt Chris zonder op te kijken van zijn boek. Ik kijk raar op. Ik sta op en ga voor hem staan. "Chris, vertel me nu wat er aan de h-" Ik stop in mijn zin. Ik kijk naar Chris' lippen. Ik kijk wat beter met mijn ogen. "Chris, is dat nou lipgloss?" Vraag ik. Chris kijkt op van zijn boek. "N-n-nee, w-w-waar h-h-h-heb je het o-o-over?" Vraagt Chris zenuwachtig. "Dat zie je toch? Geef me nu antwoord!"  Schreeuw ik. Chris kijkt naar de grond. "Wil je verdomme naar de grond kijken? Maak er dan maar gelijk een werkstuk over! Ik wil dat je me nu antwoord geeft! Heb je nou lipgloss op je lip?!" Zeg ik boos. Mijn hart klopt in mijn keel. Mijn hoofd begint te draaien. Ik pak me vast aan de muur. Ik haal een paar keer diep adem. Mijn ogen beginnen te draaien en ik begin te schokken. In en uit ademen. Ik herhaal dit en kom een beetje op adem. Chris kijkt me aan. "Wat nou?!" Zeg ik. "Nou, ik wou even een zak snoep halen en had geeld gekregen van mijn moeder. En toen kwam er ineens een meisje op me aflopen en begon me te versieren. Ik zei dat ze weg moest gaan, maar ze luisterde niet. Ik werd zenuwachtig en duwde haar weg ze kwam achter me aan, ik wist gewoon even niet wat ik moest doen. En ineens kwam ze dichterbij. Ze raakte me aan en gaf me een lange kus op me mond. Ik voel me zo schudlig over het feit dat ik zo bot tegen je deed."  Ik kijk Chris met open mond aan. Chris, heeft gewoon een meisje gekust als ware. "Nou?" Zegt Chris wachtend op een antwoord. Ik blijf Chris aan kijken. "Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Moet ik nu boos op jou zijn of op dat wijf?"  Zeg ik tegen mij zelf. Ik grijp naar mijn hoofd die hard begint te bonzen. Iemand waar ik van hield, ja van hield. "Hoe zit ze er uit?" Vraag ik. "Uhm, een beetje donker rood zwartig haar. Ze zei dat ze iets van Paisley of ziets heette en ze is een beetje lang en-" Ik onderbreek Chris midden in zijn zin. "Wacht, zei je nou Paisley?" Zeg ik. Chris knikt. "Die vuile stomme- Ik zal haar vinden. Waar heb je haar voor het laatst gezien?" "In de supermarkt in het dorp." 

Ik trap stevig door. Alle wint komt in mijn vlakke gezicht, tijdens het fietsen begint mijn stuur wat te wiebelen. Je kan dit Siara, moedig ik me zelf aan. Ik stap af en laat mijn ogen door het hele dorp heen gaan. Ze moet hier zijn. Ze moet. Ik kijk over al. In elke hoek. Ik zal haar grijpen ik zal haar pakken en haar fijn knijpen tot dat ze ontploft! Wacht maar Paisley, je zult spijt krijgen! Mij houd je niet zo maar tegen! Mijn benen beginnen een beetje te verslappen. Ik kijk zoekend in het rond naar een bankje. Ik zie er één en loop er naar toe. Ik neem plaats. Ik sluit mijn ogen, maar besef dat het niet handig is voor het geval dat Paisley hier ergens kan rond lopen. Ik voel me slap, hoe kan ik haar ooit aanspreken als ik me zo voel. Ik zie een roodharig meisje langs lopen. Paisley. Daar is ze dan. Ik sta op. Ik ben bang erg bang, maar ik laat het niet merken. Borst voor uit kin omhoog en laten zien dat je meer dan haar bent. "Zo zo zo, wie hebben we daar?":  Zegt Paislet met een grijns. "Je kent me goed genoeg, en zo te zien mijn vriendje ook!" Zeg ik boos. "Mm, dus hij heeft het verteld? Wat een schatje hé?" Zegt ze gemeen. Wat een kapsones. "Bek dicht, hij is van mij!" Ik kan me niet meer beheersen dus geef haar drie klappen achter elkaar die niet te hard aan komen. Pailsey doet alsof het erg pijn doen en begint te schreeuwen. "Politie!" Schreeuwt een oude vrouw. "Ze deed me zo een pijn en ik heb haar nog nooit iets aan gedaan." Zegt Paisley zielig. "Leugenaar!" Schreeuw ik. Plots voel ik dat twee sterke mijn handen in een pijnlijk ding stoppen. "Rustig blijven, u wordt aangehouden wegens ongewenste imititeiten." Zegt een man. "Och, hou toch op man!" Schreeuw ik.