{Unicode}
ပထမဆုံးပြောချင်တာက ဒီ story လေးကလည်း donation page မှာ လာအပ်ထားတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်အတွက် ရေးပေးထားတာဖြစ်ပါတယ်။ သူ့ဆီကနေ ပြန်တင်ပါဆိုတဲ့ ခွင့်ပြုချက်ရတာကြောင့် အားလုံးဖတ်လို့ရအောင် ပြန်တင်ပေးလိုက်ရပါတယ်လို့။ သုံးပိုင်းတည်းမို့ အဆုံးထိဖတ်ပေးကြပါဦး ♡
~~~~
One Fine Summer _ Sunghoon × OC
လန်ဒန်ရဲ့ မြို့လည်ခေါင်မှာ လူတွေရော၊ ကားတွေရောက လမ်းဘေးဝဲယာမှာ စည်ကားလျက်ရှိသည်။ ပိတ်ရက်ကို လမ်းပေါ်သည်လောက်အထိ လူစည်နေမယ်လို့ ရှရွန် (Sharon) မထင်ခဲ့တာအမှန်ပင်။ စည်ကားတော့လည်း တစ်မျိုးတစ်ဖုံ သာယာနေတာပါပဲလေ။
ပလပ်ဖောင်းပေါ်ကနေ အမြန်နှုန်းနဲ့လျှောက်လာရင်း လက်မှာပတ်ထားတဲ့ လက်ပတ်နာရီကိုကျော်ပြီး မနီးမဝေးက မြင်နေရတဲ့ Big Ben နာရီစင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် ၁၂ နာရီပင် ထိုးနေပြီ။ နေ့လယ်ခင်းမွန်းတည့်ချိန် ဖြစ်နေတာကြောင့် အပူချိန်က အမြင့်ဆုံးဒီဂရီဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။
နွေလယ်ခေါင်ဆိုတော့လည်း ပူသထက်ပူပေတော့ပဲပေါ့။ မဖိတ်ခေါ်ဘဲ မျက်နှာတွေအထိ တိုးဝှေ့တိုက်ခတ်တဲ့ ပူစပ်စပ်လေပြင်းတွေကြောင့် လွင့်ခါသွားတဲ့ဆံပင်စတွေကို လက်မှာပတ်ထားတဲ့ ခေါင်းစည်းကြိုးနဲ့ သေချာစည်းနှောင်လိုက်ရသေးသည်။
ရှရွန် ကျောင်းဖွင့်ရက်တုန်းက မပြီးပြတ်သေးတဲ့ ဓါတ်ခွဲခန်း စမ်းသပ်မှုလေးတစ်ခုကို မနက်စောစောထ၊ သွားအပြီးသတ်ပြီး ပြန်လာခြင်းရယ်ပါ။ ရှေ့လပဲ နှစ်ကုန်စာမေးပွဲဖြေရတော့မှာဖြစ်တာကြောင့် practical တန်းတွေ မပျက်မကွက်တက်ပြီး ကိုယ်တိုင်ကြိုးစားနေရခြင်းပင်။
ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်တာမို့ မသွားဘဲနေရင်ရပေမယ့် ချိန်းထားပြီးသားလည်းဖြစ်၊ ပါမောက္ခလည်းရှိတော့ လုပ်ခွင့်ပေးမယ်ဆိုလို့သာပင်။ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒါမျိုးကို အလွတ်မခံချင်။ မကြာခင်ပဲ ဘွဲ့ရတော့မှာကို အလေလိုက်နေလို့တော့ မဖြစ်ဘူးမလား။
