Η ψυχή μου σε φωνάζει (one shots)

Η ζωή που θα είχαμε

Η μέρα που ο Μαθιός περίμενε από τη στιγμή που είχε ακούσει τα νέα του αρραβώνα της Βασιλικής, είχε έρθει. Μπορεί να καθυστέρησαν να το πάρουν απόφαση, αλλά επιτέλους θα έφευγαν μαζί, θα ξεκινούσαν μια νέα ζωή, τη ζωή που τους άξιζε.

Τα είχε τακτοποιήσει όλα εδώ και δύο μέρες και δεν είχε καμία αμφιβολία για το αν θα τα κατάφερναν. Ο Στεφανής βρισκόταν εκτός χωριού από το προηγούμενο βράδυ για κάτι δουλειές, οπότε ήταν σίγουρος ότι η Βασιλική θα μπορούσε να φύγει ανενόχλητη στις 7 το πρωί, ακριβώς όπως είχαν συνεννοηθεί, πριν αρχίσουν να κυκλοφορούν πολλά άτομα στο χωριό με τον κίνδυνο να τους δουν.

Ο Μαθιός βρισκόταν στο δρομάκι που είχαν δώσει ραντεβού μίση ώρα νωρίτερα από την προβλεπόμενη και ανέμενε την ώρα που θα την αντίκριζε και θα ήξερε πλέον ότι ήταν δική του, κατάδική του. Κανείς δεν θα μπορούσε να την πληγώσει ξανά ή να την πάρει μακριά του χωρίς τη θέλησή της.

Δέκα λεπτά προτού το ρολόι δείξε 7:00, την είδε να έρχεται από μακριά. Κατευθείαν σχηματίστηκε ένα χαμόγελο στα χείλη του αντικρίζοντάς την, ήταν πανέμορφη όπως πάντα. Παρατήρησε ότι η μελανιά που είχε τις προηγούμενες μέρες στο πρόσωπό της είχε σχεδόν εξαφανιστεί, κάτι που τον έκανε πολύ χαρούμενο. Δεν θα είχε ποτέ ξανά ανάλογα σημάδια στο σώμα της. Θα την αγαπούσε και θα την φρόντιζε όσο τίποτα και κανέναν άλλον στον κόσμο.

Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο φανερός ενθουσιασμός του δεν καθρεφτιζόταν στο πρόσωπο της Βασιλικής, αλλά αντιθέτως φαινόταν προβληματισμένη και θλιμμένη. Τον πλησίαζε και με κάθε βήμα της, φαινόταν ακόμη πιο λυπημένη από πριν.

"Αγάπη μου, έχει συμβεί κάτι;" αναφώνησε πριν καν η Βασιλική φτάσει κοντά του.

Προτού απαντήσει, η Βασιλική πήρε μια βαθιά ανάσα και φαινόταν βουρκωμένη.

- Πάνε όλα, Μαθιό. Τελείωσαν προτού καν αρχίσουν.
- Τι εννοείς; Τι έγινε;

Η Βασιλική του έδωσε μια απάντηση που δεν περίμενε να ακούσει. Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε ότι θα του έλεγε.
- Είμαι έγκυος. Ο Στεφανής το ξέρει ήδη.

Χρειαζόταν ένα λεπτό για να επεξεργαστεί την πληροφορία. Δυσκολευόταν να την πιστέψει, αλλά ήξερε πως δεν του έλεγε ψέμματα, ούτε του έκανε πλάκα για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Το μόνο που μπόρεσε να ξεστομίσει ήταν ένα "πώς;". Δεν είχε κάποια αδιαθεσία την τελευταία φορά που την είδε, ούτε του είχε εκμυστηρευτεί πως είχε κάποια τέτοια υποψία.