Yaşadık yaşanılması gereken bir çok şeyi
Öptüm gülüşünden, tuttum ellerinden
Sadece sana sığındım ağlarken
Ama benden gidişin beklemediğim anda oldu aniden
Bir çok şey planlamıştık geleceğimizden
Boyumuzdan büyük hayaller kurmuştuk
Fazlada bir şeyde gözün yoktu zaten
Belki de senden duymayı sevdiğim en güzel kelimeydi "biz"
Senin, benim değil bizim vardı.. bizim! Bizim paramız, bizim eşyamız
Yaptığın delilikler aklıma geliyor bazen, gülümsüyorum
Ardından bundan sonra benzerlerini başkalarına yapacağını düşünüyorum, ağlıyorum
Sonra bi sigara yakıyorum, resimlerimize bakıyorum
"Lanet olsun, çok güzel gülmüş!" düşüncesi çıkmıyor hiç aklımdan
Bir çok şeyi unutmaya çalışsam da, aklımın bir köşesinde hep o güzel gülüşün
Unutamıyorum napiyim, sahi sen nasıl unuttun?
Unuttun mu veya o'nu da bilmiyorum.
Sana sarılmak, gülüşünü görmek için ne fedakarlık yapardım
Yine olsa, yine yaparım
Ben bir şey söylemeden, gözlerimden anlardın "anlat" derdin
Ne kadar "bir şeyim yok" desem de, üstelerdin
Nasıl anlardın bilmiyorum ama anlıyordun işte
