Γουρλωσε τα μάτια στο θέαμα που αντίκρισε.
<< Χ-Χάρυ? >> είπε με τρεμουλιασμενη φωνή.
Ο Χάρυ έπιασε τον Ματιας από τον γιακά του μπουφάν και τον κόλλησε πίσω στον κρύο τοίχο χτυπώντας τον με δύναμη. Μα ο Ματιας είχε την τσάντα πίσω στην πλάτη του οπότε δεν χτύπησε δυνατά, τον έσπρωξε και ο Χάρυ έπεσε πάνω σε ένα αμάξι. Μα δεν ενιωσε τίποτα σηκώθηκε και με γρήγορες κινήσεις του έδωσε μια μπουνιά στην κοιλιά. Ο Ματιας έσκυψε κάτω τυλιγοντας την κοιλιά του με τα χέρια του. Ο Χάρυ απομακρύνθηκε λίγο από κοντά του παίρνοντας βαθιές ανάσες. Μα μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο Ματιας σηκώθηκε και πήγε προς το μέρος του Χάρυ έτοιμος να τον χτυπήσει και έτσι όπως πάει να του ορμιξει τον χτυπάει με δυνατή στο στήθος κάνοντας τον να γονατίσει μπροστά του. Ο Ματιας ταυτόχρονα παίρνει το κεφάλι του Χάρυ και το χτυπάει στο γόνατο του με αποτέλεσμα να σπάσει τη μύτη του και να αιμορραγεί.
<< ΧΑΡΥΥΥΥΥ >> φώναξε τρομαγμένη η Λία και έτρεξε κατευθείαν κοντά του. Έβαλε το κεφάλι του μέσα στις χούφτες της και τον κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια. Τα μάτια της έδειχναν λείπει, πίκρα, απέραντη απόγνωση, νοσταλγία και κυρίως πόνο. Έκλαιγε. Ο Χάρυ βγάζει το κεφάλι του από τα χέρια της και τα πιάνει από το καρπό και τα αφήνει σιγά-σιγά πάνω στα γόνατα της. Σηκώνεται και με γρήγορη κίνηση αρπάζει τον Ματιας από τον γιακά για δεύτερη φορά, τον πεταει στο τοίχο με όση δύναμη του είχε από μείνει, του χώνει δύο στην κοιλιά κάνοντας τον να βγάζει αίμα από το στόμα και πλησιάζει το στόμα του στο πρόσωπο τους Ματιας λέγοντας του << άμα την ξανά αγγίξεις χωρίς την θέληση της θα σε σκοτώσω μαλακα του κέρατα, γαμω το μουνι που σε πέταξε >> τον χτυπάει ακόμα μια φορά στον τοίχο με την πλάτη και τον Αφήνει. Ο Ματιας σύρθηκε μέχρι κάτω με την πλατη πανω στον τοιχο φτύνοντας αίμα.
Γυρίζει και σηκώνει σιγά - σιγά την Λία. Έφυγαν από το στενό χωρίς να πουν κουβέντα. Μπροστά ο Χάρυ και πίσω η Λία να κλαίει. Μα δεν άντεξε, γύρισε και έσυρε την πλάτη της πίσω στον τοίχο. Και έβαλε το πρόσωπο της στις χούφτες της.
<< δεν-δεν αντέχω αλλο >>
Και ξεκίνησε να κλαίει περισσότερο.
Ναι για μια άλλη φορά πλήγωσε κάποιον που αγαπάει. Για μια ακόμη φορά γαμηθηκε η ψυχολογία της. Πάλι πόνος την κυριευσαι σε όλο της το σώμα. Τα μάτια της είχαν κοκκινίσει και είχαν γίνει πολύ σκούρα. Πάλι η καρδιά της είχε γίνει χίλια κομμάτια. Προσπαθούσε να τα μαζέψει εδώ και καιρό ένα ένα. Μα φαίνεται πως η κόλα δεν ήταν καλή. Γιατί πάλι Θρύψαλα έγινε.
Ένιωσε δύο χέρια να την περνούν αγκαλιά και να την σηκώνουν -όπως ο γαμπρός την νύφη- πέρασε τα δύο χέρια της γύρο από το σβέρκο του και έχωσε το κεφάλι της στο στέρνο του χωρίς να ανοίξει τα μάτια της. Την βάζει μέσα στο αμάξι και την αφήνει στο κάθισμα του συνοδηγού και κάθεται ο ίδιος στην θέση του οδηγού. << Χάρυ είσαι χτυπημένος μπορείς να οδηγήσεις? >> είπε αδύναμα μα απάντηση δεν πήρε. Ο Χάρυ έβαλε το κλειδί μέσα στη μίζα και ξεκίνησε. Στον δρόμο επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Καθώς φτάσανε στο σπίτι του Χάρυ βγήκε πρώτος και μετά βγήκε και η Λία. Μέχρι να μπουν ήταν μπροστά αυτός. Μπήκαν μέσα και η Λία κάθησε στον καναπέ φέρνοντας τα γόνατα της στο πρόσωπο της και είχε βάλει το κεφάλι της ανάμεσα τους. Ξεκίνησε να κλαίει πάλι μουρμουριζοντας << συγγνώμη Χάρυ συγγνώμη >>.
Ο Χάρυ σήκωσε το κεφάλι της έτσι ώστε να την κοιτάει. Την κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια. Μα δεν άντεξε έπεσε στην αγκαλιά του. Ξέσπασε πάλι σε κλάματα. Ο Χάρυ την αγκάλιασε σφιχτά. Σηκώθηκε ελαφρώς ώστε να τον κοιτάει
<< πρέπει να σου πω και κάτι ακόμα >> και απομακρύνθηκε εντελώς. Γύρισε μπροστά, κατέβασε το κεφάλι κάτω και σταύρωσε τα χέρια της. Μα ξεκίνησε να κάνει διάφορες νευρικές κινήσεις γιατί ιδρώναν τα χέρια της.
<< άκου λοιπόν..... >> έκανε μια παυση και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Προτελευταίο κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε.
