Zaman herşeyin ilacıdır diyorlar.
YALAN!!
Zaman iyileştirmiyor hiçbir yarayı. Dindirmiyor hiçbir acıyı. Her şey aynı kalıyor. Acılar ilk günki kadar taze. Hisler hep aynı. İlk anki kadar yakıyor canını. Geçmiyor işte geçmiyor !! Zamanla hiçbir şey değişmiyor. Alışmıyor insan. Yakıp yıkıyor. Öküz gibi oturuyor içine. Hissetmiyorsun yaşadığını. Nefes almak yaşamak sanıyorsun. Gülmek neydi unutuyorsun. Mutluluk diye bir kavram var mı hatırlamıyorsun. Olmuyor hiçbir şey eskisi gibi. Nefes alışların bile değişiyor. Yarım kalıyor her şey.
Sol yanın gibi !!
Her şeyini alıp götürüyor beraberinde. Geri kalanım diyordu ya hani. Ondan geri kalanlar oluyorsun bir anda. Gözünü açmak istemiyorsun. Baktığın her yerde onu görmek, onu hissetmek istemiyorsun.
Yalvarıyorsun yukardakine. Al beni de yanına diye.
O kadar kalabalık ki etraf duyulmuyor sesin. Gözükmüyor gözünden akan yaşlar. Gelen geçen ezip gidiyor. Görmüyorlar seni. Fark etmiyorlar canını yaktıklarını.
Hatırlamıyorlar bile adını.
Gülüyorlar belki de haline. Bilmiyorlar ki senin çektiklerini !
Anıları bırakıp gidiyorlar.
Asıl beraberinde götürmeleri gereken o değil miydi zaten?
