The Question Of Life

De Vraag

De ik persoon is joshua gewoon dat jullie het weten.
-------------------------------------------------------------

pieeep pieeeep pieep de wekker gaat af en druk op snooze.en sta op. Daarna wandel half slapend naar beneden. De trap af en glij bijna uit, waardoor ik chagarijnig ben. Toch ga ik naar beneden en maak ik me klaar voor werk. Als ik klaar ben ga ik naar de garage en stap ik in mijn zwarte blinkende chevrolet captieva.
Op de weg is het nog rustig, weinig verkeer. Na een uurtje rijden kom ik de ondergrondse parkeerplaats maar zoals altijd mijn pas en legitimatie tonen aan de bewaker. Ookal ziet hij er niet echt uit als een bewaker want hij is best klein en ziet er mager uit, meer zoals een professor bijvoorbeeld. Maar ja zijn pas is gecheckt en de bewaker kijkt naar de foto van mijn pas en dan naar mijn hoofd. Ik zeg tegen hem dat ik een ander haarkapsel hebt, hij is dus nieuw want iedereen weet dat ik hier als eerste komt. Uiteindelijk laat hij mij door na meschien 5 a10 keer hebben gekeken naar mij en me pas.
Ik parkeer mijn auto op de plek waar ik hem altijd zet nl: de eerste verdiep derde rij en daarvan de eerste. Die is namelijk dicht bij de lift en daarom had ik het idee dat ik er sneller kon weggaan want ik hield niet van werken. Ik begreep het nut nooit he werkt heel je leven en rond je zestigste stop je weer.
Maar ik doe het om te overleven, als ik geen geld verdient kan ik geen eten kopen of een huis of dergelijke en werd ik dakloos en arm en om dat te vermijde werkte ik dat was mijn enigste reden. Totdat ik anna ontmoete een supermooie vrouw met mooie zwarte haren en mooie bruine ogen. Eerst durfde ik niet te praten met haar, dus dacht ik dat het verloren hoop was maar toen begon zij met mij te praten op het kantoor tijdens onze pauze. Natuurlijk was ik zenuwachtig maar zij zei dat ik niet zenuwachtig moest zijn dus begon ik me op me gemak te voelen. Dus begon ik te praten en na een lang tijd besefte ik pas dat ik weer moest werken. Maar ik had nog niet gegeten en ik had ook niks mee dus bood zij de helft van haar eten, dat waren twee boterhammen maar wel de twee lekkerste boterhammen. En de leukste halfuur. Na de pauze werkte ik weer maar het was anders want anna was een kantoor achter me dus af en toe keek ik achterom en zij ook. Daardoor gingen de uren snel voorbij zelfs dagen weken en maanden gingen voorbij en onze vriendschap ging werdt beter ik had haar zelf uitgevraagt naar de bioscoop die avond zal ik nooit vergeten.