secret | Taekook ✓

beşinci bölüm

"Lan noluyo burda? Napıyosunuz siz lan!?"

Kapının aniden açılması ve yoongi ayısının hayvan gibi bağırmasıyla yerimden korkuyla sıçramıştım.

Hemen yanımda ki belime sıkıca sarılmış olan jungkook'da aynı benim gibi yerinden sıçramıştı.

"Abi ne oluyor ne bağırıyorsun?"

"Lan ne demek ne oluyor? Kardeşimin odasına geliyorum bir de ne göreyim şoför beyimiz kardeşimin yatağında sarmaş dolaş yatıyorlar! Ne tepki vermeliyim sence taehyung?"

Tamam belki biraz haklı olabilir.

"Ya abi yanlış anladın gerçekten, sadece ben evde tek korktum jungkook'da yanımda kaldı."

Yalandan kim ölmüş?

Hala yatakta olduğumuzu fark edip hızla yataktan kalkmıştım, zirâ bize - daha çok jungkook'a- kızgın bir boğa gibi bakan yoongi'den cidden tırsmıştım.

Sabahtan beri sessizliğini koruyan jungkook sonunda konuştu.

"Yoongi sakin ol bişey olduğu yok, tıpkı taehyung'un dediği gibi sadece o korktu ve bende yanında kaldım."

Sesinde bir kırgınlık mı vardı yoksa bana mı öyle gelmişti?

Ben hevesle yoongi'ye dönerken biraz daha bakışlarının yumuşadığını gördüm, biraz rahatlamışken yoongi tekrar içime kurt düşürmüştü.

"Dışarı gel jungkook."

Yoongi'nin tok ve net sesi beni bile ürkütürken, jungkook'un bana attığı son bakıştan ve adem elmasının oynamasından korktuğunu anlamıştım.

İkisi beraber odadan çıkarken bende ne yapacağımı bilemeyerek odada mal gibi kalmıştım.

Sonra okul olduğu ve gitmezsem babamın beni keseceği aklıma gelmişti ve hemen hazırlanmaya başlamıştım.

-

Son olarak çantamıda almış odamdan çıkmıştım, aşağı inmeye korkuyordum ama inmek zorundaydım.

Kendi kendime telkin edici sözler söyleyerek gaza getirmeye çalıştım.

"Hadi aslanım, hadi koçum, sen yaparsın, yoongi kim be? Sen ondan korkacak adamısın lan.."

"Taehyung?"

Eşşedü...

Yavaş bir şekilde arkama dönerken en tatlı olduğunu düşündüğüm yüz ifadesine bürünmüştüm.

"Abiişş, ay canım abim bende diyordum ki nerde benim tatlı, yakışıklı , Maymun sura- , ay şey mükemmel abim diyordum."

Abim söylediklerimi hiç takmamış, kısa bir göz devirmenin ardından da sert sesiyle konuşmuştu.

"Boş boş konuşma taehyung, hazırsan git artık jungkook aşşağıda bekliyor seni."

Beni terslediği için moralim bozulmuştu, ettiği en ufak hakaret yada ona benzer şeyde bile gerçekten benden nefret ettiğini  düşünüyordum.

Hiç konuşmadan kafamı sallamıştım arkamı dönmüş giderken tekrar bana seslendi, bir anda mutlu olmuştum, kesin üzüldüğümü fark etti benden özür dileyecek.

Hemen arkamı dönüp özür cümlelerini beklerken , tekrar göt gibi kalmıştım.

"Taehyung senin bir arkadaşın vardı, sanırım adı jimin'di değil mi?"

Umduğumu bulamamış olmanın siniriyle sertçe tersledim.

"Sanane jimin'den?"

Benden böyle bir tepki beklemiş olacak ki şaşırmıştı.

"Sadece sordum, ne biçim konuşuyorsun sen öyle abinle?"

"İstediğim gibi konuşurum, ayrıca arkadaşlarımı da beni de rahat bırak anladın mı?"

Sinirden gözlerim dolmuş bir şekilde birşey demesini beklemeden arkamı dönüp gittim.

Belkide çok tepki verdim ama cidden sabrım kalmamıştı artık.

Sinirlenince gözlerimin dolmasından nefret ediyordum, beni güzçsüz ve acınası gösteriyordu.

Belkide çevremde ki insanlar ağlamamı sadece sinirliyken ve gülerken görmüşlerdir ona da ne kadar ağlamak denirse artık.

Hiç bir zaman insanlara karşı gerçek beni göstermedim, hep bir maskeyle yaşadım, hep gülen, bel altı şakalara alınmamış gibi yapan, hiçbir şey umrunda değilmiş gibi davranan...ama ben bu değildim.

Yoongi, onunla hiç bir zaman abi-kardeş gibi olmadık, bana karşı hep mesafeliydi, işine gelince kardeşi oluyordum.

Ölsem bile üzülmezdi heralde.

Tüm bunlar içimde birikince, tek bir olay küçücük bir olay bile benim patlamama sebep oluyordu.

Hem sinir hemde üzüntüyle beni bekleyen jungkook'un yanına hızla ilerledim, hiç bir şey demeden boynuna atlayıp sarsılarak ağlamaya başladım.

"Taehyung! Ne oldu? İyi misin?"

"Lüt-lütfen jungkook hiçbir şey söyleme, sadece sarıl bana.."

Oda halimi görünce hiçbir şey söylemeden kollarını belime sardı.

Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum ama, ona sarılmak muhteşemdi..

Tabii biz bahçenin ortasında birbirimize sarılmış halde dururken, başından beri camdan bizi izleyen yoongi'den de haberimiz yoktu..