WHO

°

Seninle güzel sabahlarımız oldu aşkım.
Tıpkı kötü sabahlarımız olduğu gibi.
Korku dolu anlarımız da oldu.
Tıpkı tutku dolu anlarımız olduğu gibi.
Ama hiç yalnız olduğumuz bir an olmamıştı Jungkook.
Ta ki bir şeyler değişene dek.
Ta ki sen değişene dek aşkım.
Oysa aşkımızın değişmeyeceğine yemin ederdin.

 
Bana hep derdin seni canımdan çok seviyorum diye Jungkook. Peki ben bu soğuk odada beklerken seni,  sen neredesin askım?
Sen kiminlesin?

Düşünüyorum bir dakikaya ihtiyacım var sanırım.
Ne olduğunu, neden olmadığını anlamak için ve dönüp bakıyorum bu karanlık duvarlara, sensiz soğuk yatağıma.
Salonda kurumuş çiçeklere.
Bana verdiğin yemini unutmuş gibisin aşkım.
Sesin duyuluyor beynimin içinde.

"Sana her gün bir çiçek alacağım Jimin. Ta ki dünyadaki bütün çiçeklerin senden daha çirkin olduğunu kanıtlayana kadar." 

Şimdi çiçeklerden daha çirkin hissediyorum.

Seçenekler ve sesler, hepsi kafamın içinde. Güzel günler, güneşli günler. Kahkahan çınlıyor kulağımda ama derinlerden geliyor sesin. Şimdi öyle uzak ki bana sesin silikleşiyor gittikçe.  Unutuyorum sanırım dünyamın en güzel melodisini. Kabuslar esir alıyor rüyalarımı.
Her kabusumun başrolünü oynuyorsun artık
Oysa ben kabus görmekten korkuyorum.

Bazen beni deli ediyorsun.
Bazen öyle anlar yaşatıyorsun ki bana
Aşık diyorum, bana deli gibi aşık !
Hem de ilk günkü gibi !
Ama bazen yemin ederim benden nefretiğini düşünüyor gibiyim.

Yürümeye ihtiyacım var
Çıkmam lazım buradan.
Çünkü bilmem gerek,
Hala benim misin Jungkook. Hala benimle misin?

Sonra bir soru beliriyor kafamda, onca yolu koşup kaçtıktan sonra.
Yakalıyor beynimdeki acımasız sesler.
Sesler insanı öldürür mü Jungkook?
Sen sessizliğinle beni öldürüyorsun.

Sen kimsin?
Kimsin sen Jungkook ?
Çünkü aşık olduğum kişi değilsin,
Aşkım, sen şimdi kimsin?
Çünkü bir şey değişti, aynı değilsin,
Ve ben hiçbir şeyin aynı olmamasından nefret ediyorum.

Aşkı beklemekten bıktım Jungkook.
O sahip olduğumu sandığım aşkı beklemek öldürüyor artık beni.
Görmüyor musun?
Sen beni duymuyor musun?

Ve en acısı da ne biliyor musun?
Biliyorum ki sen değilsin,
Artık sen eski sen değilsin.
Bana aşkla bakan Jungkook değil bu yüz.
O gözlerdeki yıldızlar benim değil artık.
Kolların artık başkalarına ev sahipliği yapıyor.

Tamam diyorum bu sefer bitti,
Ama aklımı karıştırmaya devam ediyorsun.
Bir an nefret ediyorum senden, başka bir an söylediğin kelimelerle hipnotize olmuş hissediyorum.
Bana yalan söyleme çünkü her sözüne inandığımı biliyorsun.
Beni benden daha çok sen biliyorsun ama sende görmüyorsun.

Sabah olduğunda hala benim yatağımdasın aşkım. Sırtımda hissediyorum o koca bedenini.
Ama çok, çok soğuk.
Bana eski sıcaklığı vermiyorsun.
Alevler birikmiyor yüreğimde.
Peki ya midemdeki kelebekler.
Benimle birlikte onları da öldürüyorsun.

Aklımda yine ansızın beliriyor o lanet soru:
Sen kimsin?
Çünkü aşık olduğum Jungkook değilsin.

Sen kimsin?
Çünkü aşık olduğum Jungkook değilsin. 
Sen kimsin?
Çünkü bir şey değişti, aynı değilsin,  ve ben bundan delicesine nefret ediyorum.

Ve biliyor musun Jungkook aşkı beklemekten bıktım,
Çünkü biliyorum ki sen değilsin.
Sen artık benim değilsin aşkım.
Ve ben yapayalnızım.
İkimize ait bu dünya da sıkışıp kaldım.
Çıkış yok aşkım.
Bizim için bir çıkış yok artık.

Vazgeçtim Jungkook.
Artık tutmaya çalışmanın hiçbir anlamı yok.
Senden boşanıyorum.
~Jimin

°
Birbirlerine deli gibi aşıktı Jimin ve Jungkook.  Bütün dünyaya duyuruyorlardı aşklarını korkusuzca. Jungkook'un Jimin'den daha değerli hiçbir şeyi yoktu bu dünya da.
Ya da Jimin öyle sanıyordu.
Çünkü bir şeyler değişti. Jungkook değişti.
Çiçekler soldu, hayatın tüm renkleri soldu.
Jimin gün geçtikçe soldu.
Göremedi Jungkook sevgilisinin bu halini. Kör etmişti yeni bulmuş olduğu o tutkular onu.
Neye mal olduğunu bilmeden yok etti o kocaman aşkı.
Yerle bir etti elleriyle kurduğu her bir güven taşını.
Jungkook sonu oldu hem Jimin'in hem ilişkilerinin.
Anlamadı hiçbir şey.
Masasında boşanma dilekçesini görmese hala da anlamazdı.
Kör olmuştu ışıltı barların yalancı yaşamından.
Kanında gezen her damla beynini uyuşturdu önce sonra kalbini.
Kaç kişiyle aldattı Jimin'i bilmiyordu bile. 
Hangi bedenlerde verdi Jimin'in aşkıyla aldığı her soluğu.
Şimdi Jimin yoktu işte.
Özgürdü Jungkook.
Yalnızlığı özgürlük sanmıştı belki de.
Gözyaşları ıslatırken önündeki kağıdı, anladı Jungkook.
Neyi kaybettiğini tam o an anladı.
İnsan nefesini kaybeder mi?
Jungkook kaybetti.
Kazanırım sandığı o büyülü an yüzünden
Jungkook sonsuza kadar Jimin'i kaybetti.