*Dinmeyen Acılar*
Öyle acılar vardır ki , acının her türlüsü vardır.Aşk acısı, anne-baba kaybetme korkusu , geçmişte yaşanılanlar vesaire. Bir insan acı yaşadığında istemsizce boğazları düğüm düğüm olur. Bundan dolayı yakınlarına yada yakın olarak gördüğü insanlara bile anlatmaya tarif etmeye çaba harcamayız. Çünkü, insanlar acısını içine saklamalı ve kimseye anlatılacak olan acısını anlatmasına gerek duymaz. Mesela aile kaybı acısında bir insan (yaşayan insan) geçmişle ailem ile bunu yapardık, annem bu yemeği çok severek yapardı veya babamda mühendislik yapıyordu ve benzeri sözleri insanlar önünde sergileyip duygulanır... Aşk acısına gelirsek de ayrılma sonucu iki taraf insan ya nefret edebilir yada sevmeye devam (mani) kalırlar. Ayrılıklar sadece kötü bitmeyebilir. Yani severek de ayrılanlar ya da ayrılmak zorunda olan sebepler olduğundan ayrılabilirler. Çoğu insan aşk acısına dayanamaz ve nefret etmiştir. Genelde daha çok anne-baba kaybetme acısı daha kötüdür.Tarif edilemez acılardan birinci sırada yer alır. Çünkü, bir insanın anne-babaya ihtiyacı vardır aile hayatı devam ettirme temelidir. Aile çok önemlidir bir insan uğruna ailenizi karşınıza asla almayınız pişmanlık duyarsınız ben bunu etrafımda ki insanların hayatlarını gözlemleyerek sonuçlandırıyorum bu benim şahsi görüşümdür. Tabi bazı anne yada babada psikolojik bozukluklar yada herhangi bağımlılıktan dolayı çocuklarına örnek olmaması gereken aile de olabilir bunu için böyle bir aileye sahip insanlar yapacaklarını dikkatli şekilde hareket etmelidir.
(Lütfen rica ediyorum yazdığım yazıları başka yere kopyalamayınız zaten yazılar başka yerde alıntı olduğunda şikayet bildirilecektir...)
