Bakugou x Reader (Bnha x Reader)

Hırka

Beğenin lütfen 🔪

Yorum da atın

Tepsimi sertçe masaya indirdiğimde İzuku çorba dolu kaşığı ağızına götürürken şaşkınlıkla bana baktığı için çorba geri kâseye dökülmüştü.

"Ne oldu sana?"

Yanımda oturan Neito kafasını yemeğinden kaldırmadan mırıldandı, "Sabahki eğitimde Katsuki ile atıştı ya, ona sinirlidir."

İzuku anlar gibi başını salladı, "Sen haklıydın. Senin adamlarına izin vermediğin sürece eğitim veremeyiz. Kacchan'ın inadı tutmuş olmalı."

Onaylarcasına mırıltılar çıkarırken ona bakmıyor, çatalımla tabağımdaki yemekle oynuyordum.

Daha dün gece Katsuki ile aram daha iyi olmuş gibiyken şimdi bu şekilde davranması tüm ayarlarımı bozmuştu.

Ağzına sıçasım geliyordu.

Göt herif.

Yemekhanenin kapısı açıldı ve içeri Katsuki girdi.

Elinde... Benim hırkam vardı.

O an hatırladım, dün gece onun odasındayken hırkamı da orada bırakmıştım. Sabah almayı unutmuştum.

Gözleri yemekhaneyi taradı ve bizi buldu. İzuku'nun sırtı ona dönük olduğu için geldiğini fark etmemişti.

Katsuki bize yaklaşırken neye baktığımı merak edip başını çevirmiş ve masamızın hemen yanında duran Katsuki'ye bakmıştı.

Neito ise düz bir şekilde Katsuki'ye bakıyor, ne yapacağını anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Kacchan-"

Katsuki bir anda hırkayı göğüsüme bastırdı. O kadar kaba ve garip bir şekilde bırakmıştı ki şoka girmiştim.

İki elimle hırkayı tuttum.

"Odamda unutmuşsun." dedi kelimeleri ağızında geveleyerek.

"Evet, sağ ol-"

Cümlemi bitirmeden arkasını döndü ve yemekhaneden çıktı.

O çıkana kadar üçümüz de arkasından baktık.

İzuku koca gözleriyle bana döndü, "Onun odasında mıydın?"

"Bu çocuk bugün hiç yemek yedi mi?"

Neito ise hırka olayını hiç sorgulamamıştı. Ya bunu zaten fark etmişti, ya da üstünde durulacak kadar önemli bir konu olduğunu düşünmüyordu.

Hırkayı üzerime geçirirken mırıldandım, "Dün gece Katsuki ile biraz içtik."

"Sonra?"

İzuku gerçekten meraklı şekilde bakıyordu.

"Kendisi sarhoş olunca onu odasına götürdüm."

Sessizlik oldu.

Ağzı bir karış açık bana bakıyordu.

Neye bu kadar şaşırmıştı?

"Kacchan seninle içerken sarhoş mu oldu?" 

'O' şeklinde duran dudakları gülümsemeye dönmüştü.

"Evet, neden ki?"

Heyecanla öne doğru eğildi, "O kimseyle içerken sarhoş olmaz! Sadece güvendiği ve yanında rahat hissettiği insanlarla içerken sarhoş olur!"

"O ne lan öyle? Sarhoşluğu kontrol mü ediyor?"

Neito'nun dediği şeye İzuku gülerek kafasını salladı. "Evet, garip bir özellik ama öyle. Örgütte bile kimseyle içerken sarhoş olmuyor. Sadece benimle içerken oluyor, biz de çok içmiyoruz zaten."

Düşünceli bir şekilde başımı öne eğerek hırkamın kollarıyla oynamaya başladım.

İzuku onun çocukluk arkadaşı olduğu için onunla içerken sarhoş olması normaldi.

Peki ben?

Sadece birkaç haftadır tanışıyorduk ve tanışmamızın ilk 2 haftası falan da düşman sayılırdık.

Gülerek başımı iki yana salladım, "Bu çok saçma."

İzuku omuz silkerek yemeğine geri döndü, "Sana güveniyor."

"Bunu nereden çıkarıyorsun?"

"Doğduğumdan beri onunla birlikteyim. Sıçtığı bokun rengini bile bilirim," yüzü iğrenç bir şey söylediğini fark etmiş gibi büzüştü. "Maalesef" diyerek cümlesini bitirdi.

İştahım kaçmıştı. Ayağa kalkarak tepsimi kirlilerin olduğu yere koyup yemekhaneden çıktım.