Bazen kendimizden geçiyoruz değil mi, bazen birbirimizden?
Bazen de içimiz sıkılıyor değil mi, vazgeçiyoruz yürümekten?
Yürüdükçe uzuyor dünyanın boyu.
Yürüdükçe artıyor mesafeler.
Yürüdükçe bir yere gitmiyor ayaklarım.
Yürüdükçe daha çok kanıyor dizlerim.
Yürüdükçe genişliyor titremelerim.
Yürüdükçe çoğalıyor içimde bir kelebek sıtması.
Yürüdükçe takılıyorum tarihimin değişmez engeline.
Tükeniyor ruhumun adımları.
