Pamir'in ağzından "Nisan yoğun bakımdan çıktı. " cümlesini duyar duymaz koşar adımlarla Nisan'ı aldıkları odayı öğrenip oraya çıktım.
Odaya girer girmez onu öpmek, sarılmak, ellerini tutmak istiyordum ama o an hiç de öyle şeyler yapamadım.
Bir an Nisan'ımı öyle yatarken ve yüzünde o kadar çizikleri morlukları görünce dengemi kaybettim, ben koşarak odaya girdiğim için Pamir arkamdan geliyordu iyi ki de arkamdan geliyordu bu aralar onu görünce aklıma Mete ÖZENER geliyor. Bir an için tekrar sendeledim ve beni kollarının arasına alan kişi beklediğim gibi Pamir değildi.
"Buğra ?!" Şaşırmıştım onu karşımda görünce ağzımdan Pamir'in beklediği gibi isteksizce çıkmadı sözcükler aksine o an için Buğra'nın yanımda olması adeta bana güç vermişti. Ama sözcükler boğazımda düğümleniyordu o an için konuşmak sanki nefes almaktan sonra ki en zor şeydi benim için. Buğra bir hamlede bana sarıldı ve Pamir sanki orada yokmuş gibi ''Merak etme arkadaşın iyileşecek senin gibi güçlü bir kızın arkadaşı da eminim çok güçlü bir kızdır, tabii ki iyileşme sürecinde sen arkadaşına destek olacaksın bende sana. Elimden gelen her şeyi senin için yapmaya hazırım dünya güzeli.'' Buğra'nın sözlerini bitirmesi ile Pamir'in onu benim yanımdan çekmesi bir oldu gözlerinde nefretin ve öfkenin en saf halini görmemek için kör olmak lazımdı, Pamir Buğrayı itekleyerek kapının dışına çıkarmaya çalışıyordu şu an ki tavrı Pamir'e göre bile çok kabaydı onu durdurmak için kolunu tuttuğumda vücudunun sıcaklığı karşısında hayrete düşmüştüm sanki teni ateşler içinde yanıyor gibiydi. İlk önce kolunu tutan elime baktı ardından şaşkınlık ve öfke ile karışık bir yüz ifadesi ilede gözlerimin içine baktı, ''Kibar değilsin ve olmaman için bir sebep de yok.'' dediğimde yüzüme sanki ona hayatında duyduğu en kötü laneti okumuşum gibi baktı işte o an kendimi olduğumdan bile daha yalnız hissettim. Elimin altından kolunu çekti Buğra'nın da omzunu serbest bıraktıktan sonra gördüğüm en öfkeli hali ile odadan çıktı.
Gerçek anlamda ayakta durmakta zorlanıyordum destek alabileceğim en yakın şey Buğra'nın kolunu tutmaktı. Buğra'ya tutunarak Nisan'ın baş ucuna kadar ilerledim elini ellerimin arasına aldım gözlerimi kapattım içimden onunla geçirdiğim en güzel anlarımızı düşünmeye başladım o sırada ellerimin arasında bir şey hareket ediyordu, Nisan parmaklarını oynatıyordu ellerimi çektiğimde Buğra da gördü ve hemen doktorları çağırdı. Nisan yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı ben ve Buğra Nisan'ın yanındayken geri kalan herkes dışarıda iyi haberler bekliyorlardı. Gözlerini yavaşça açıyordu ama doktorlar çevresini sarmıştı onu görmekte bile zorlanıyordum, o gözlerini açar açmaz oksijen maskesini yüzünden çıkarmaya çalışıyor ve sanki doktorlara bişeyler anlatmak için kendinini zorluyordu. Gözleri odanın içinde beni bulunca güçlükle elini bana doğru uzattı onu böyle görünce göz yaşlarım teker teker serbest kalmaya çalışıyorlardı ama onun karşısında güçlü durmalıydım ben güçlü olmazsam ona nasıl güç verebilirdim ki. Bana doğru uzattığı ve havada tutmakta zorlandığı elini ellerimin arasına aldım adım adım yaklaşıyordum ona bişeyler söylüyordu ama o maskenin altınından onu anlamak imkansızdı. Hemşire yavaşça oksijen maskesini yüzünden çekti onun söylediklerini anlamak için ona iyice yaklaştım ''Şööförü tanımıyordum kardeşim, duyduğum en son şey Mete ÖZENER istediğini alır sözleri...'' devam edecekti ama hali kalmadığı ses tonundan bile belliydi hemşire yavaşça tekrar oksijen maskesini yüzüne indirdi. Doktor bana dönüp birşeyler söylemeye başladı ama duyduğum her ses bir uğultu halinde geliyordu kulağıma Buğra benim Nisan'ın yanında ki koltuğa oturmama yardım ettikten sonra odada ki kalan herkesle birlikte dışarıya çıktı. Nisan yeniden uykuya dalmıştı verilen ilaçların etkisi devam ediyormuş. Dışardan Pamir'in bağırma sesleri geliyordu ne olduğunu anlamak için güçlükle oturduğum yerden kalkıp odadan dışarıya doğru yürüdüm Pamir Buğra'yı boğazından tutup duvara dayamış tahmin ettiğim gibi onların aynı ortamda bulunması çok tehlikeliydi. Pamir'i kolundan çektim zorlukla ağzımdan kelimeler zorlukla döküldü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bayan Sürtük
Novela Juvenil"Kimse göründüğü gibi değildir, bunu yaşayarak öğrendim. Yaşamanın, nefes almanın, konuşmanın çok büyük bedelleri var ve biz bunları hayatımızın her saniyesinde ödüyoruz..." Peki ya bu hikayenin kötü çocuğu bir kız olursa kendisine olmadığı halde "...
