Η Αγαπημένη του Διαβόλου

8

Δυο πελώρια, μαύρα φτερά προσγειώθηκαν ακριβώς μπροστά στην είσοδο του σπιτιού μου. Ήταν δύσκολο τα τον διακρίνω μέσα στο σκοτάδι αλλά κατάλαβα ποιος ήταν. Ήταν εκείνος που μόλις είχα καλέσει.

'Λούσιφερ.' Φώναξα και όρμησα να τον αγκαλιάσω. Ήταν μια πολύ αυθόρμητη κίνηση που δεν ξέρω για ποιον λόγο την έκανα. Φάνηκε να ξαφνιάστηκε αλλά ανταπέδωσε, σφίγγοντας τα γεροδεμένα μπράτσα του γύρω από την μέση μου.

'Είσαι καλά κερασάκι; Τι έγινε;' Τον τράβηξα στο εσωτερικό του σπιτιού και τον έβαλα να καθίσει στην πολυθρόνα ενώ εγώ στηρίχθηκα στο μπράτσο της.

'Ήρθε ο Μιχαηλ' είπα σιγανά, σαν να υπήρχε κάποιος που δεν ήθελα μα μας ακούσει.

'Το καθίκι. Καλά μυρίστηκα την βρώμα του παραδείσου. Τι σου ζήτησε;' Σούφρωσε τα φρύδια του από θυμό, σε σημείο που να σχηματίζεται ρυτίδα ανάμεσά τους. Δεν φαίνεται να τα πηγαίνουν καλά οι δυο τους.

Του αφηγήθηκα λέξη προς λέξη ότι ειπώθηκε νωρίτερα το ίδιο βράδυ.

'Ήξερα ότι κάτι σχεδίαζε. Πάντως σε παραδέχομαι που του πηγές κόντρα αν και είμαι σίγουρος ότι δεν του άρεσε και πολύ.' Ένα χαμόγελο ικανοποίησης απλώθηκε στο καλοσχηματισμένο πρόσωπο του.

'Λούσιφερ, φοβάμαι.' Παραδέχτηκα. Για κάποιον λόγο εμπιστεύομαι περισσότερο τον ίδιο τον Διάβολο από έναν ολόκληρο Αρχάγγελο. Είναι απίστευτο το πως τους παρουσιάζουν οι άνθρωποι στα βιβλία.

Σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά μου τραβώντας με προς το μέρος του. Στήριξα το κεφάλι μου στο σκληρό του στήθος κι εκείνος μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο.

'Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όλη η κόλαση είναι με το μέρος σου.'

'Να έρθω μαζί σου; Στην κόλαση;' Ρώτησα με το βλέμμα στραμμένο στο πάτωμα.

'Εννοείται. Θα σου το ζητούσα κι εγώ, μιας και είναι το μόνο μέρος που δεν μπορούν να έρθουν οι άγγελοι χωρίς να το εγκρίνω εγώ.' Με απομάκρυνε από το σώμα του και με κοίταξε στα μάτια. 'Είσαι έτοιμη;' Έγνεψα.

Την ίδια στιγμή τοποθέτησε το ένα του χέρι στην πλάτη μου και το άλλο πίσω από τα γόνατα μου και με σήκωσε στον αέρα. Άνοιξε τα φτερά του και με ένα άλμα βρεθήκαμε στον αέρα. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου, περιμένοντας να συγκρουστούμε με την οροφή, αλλά με μαγικό τρόπο ούτε που την αγγίξαμε. Αντιθέτως βρεθήκαμε με απίστευτη ταχύτητα, μίλια μακρυά από την γη. Μετά όλα άσπρισαν.