Aurora's Blessing (Calypso's Curse Sequel)

11

Chapter 11

Pagkatapos nang paguusap namin sa pamilya ni Jennie ay nagsi uwian na kami, DAPAT, pero naisip nilang lahat na magparty sa bahay namin ni Jennie.

"Jennie, bakit hindi kayo maghoneymoon sa isla ko?" Sabi bigla ni Somi.

"Bakit naman?" Tanong ni Jennie.

"Sa isla ko nakilala si Aurora at nabuntis ko sya ng walang kahit anong magic o gamot." Kibit balikat na sabi ni Somi.

Naguusap nanaman sila tungkol sa pagaanak. Wala man lang bang magaabalang magtanong sakin about dun?

"That's a good idea." Sabi naman ni Jennie. "We can try."

Jennie then look at me at napakunot noo sya bigla ng magtama ang paningin namin, pero wala syang ibang sinabi instead hinawakan nya ang kamay ko nang mahigpit.

Pagkatapos nang party at pagpapalayas ko sa kanila pumunta na ako sa kwarto ko para matulog pagpasok ko napatigil ako kasi nandun si Jennie.

Sinara ko ulit ang pinto tinignan ko ang kaliwa at kanan ko para masigurong tama ang kwarto.

Binuksan ko ulit ang pinto at pumasok. Nakahiga si Jennie sa kama ko.

"Mali ka yata ng kwarto Jennie, kwarto ko to." Sabi ko.

She chuckle. "Tabihan mo ako." Sabi nua sabay pagpag sa tabi nya sa tabi nya.

Ginawa ko naman agad yung sinabi nya, pagkahiga ko pa lang ay niyakap na nya ako na ginantihan ko naman ng yakap din.

"Lisa." Tawag nya sakin.

"Hmm."

"Ayaw mo bang magkaanak sakin?" Tanong nya sakin. Lumuwag ang pagkakayakap nya sakin at tinignan nya ako sa mga mata ko.

"Hindi naman sa ganun." Sabi ko sa kanya.

"Then do you want me to carry the child if ever? I don't really want to but if it's for you then I will do it." Sabi ni Jennie, she sound so sad.

I sigh. "Its not like that Jennie, pero gusto mo ba talagang magkaanak sakin?" Tanong ko sa kanya.

She nod. "Of course."

"Do you understand what will happen?" Tanong ko sa kanya.

"What do you mean?" Naguguluhan nyang tanong.

"Our bloodline is curse Jennie." Paalala ko sa kanya. "Oo nakalaya na sa sumpa si Calypso pero hindi namin alam kung ibig ba sabihin nun wala na rin ang sumpa sa pamilya namin." I said.

"And so what? Bakit ka ba natatakot sa sumpa?" Tanong nya.

"Because our child will fall in love, tapos masasaktan sya at makakalimutan." Sabi ko sa kanya. "Ayokong maranasan nya yung naranasan ng Lola ko at ng Mom ko Jennie. I saw them cry and in pain."

"Lisa, pain is part of life. No one falls in love without breaking their heart even once." She said. "And yes, she will fall in love, masasaktan sya at makakalimutan sya but we are here Lisa. We are here to comfort her if she got hurt, we are here to wipe her tears away."

Napaisip ako sa sinabi ni Jennie and I know that she got a point, but it still doesn't like the idea.

Napabuntong hininga sya. "It's okay Lisa, I can wait, naguumpisa pa lang naman tayo. Magkakaanak tayo once your ready." She said, smiling at me with understanding.

***
Isang linggo na simula nang paguusap namin na yun, at iniwasan na din ni Jennie yung topic about sa pagkakaroon ng anak, idagdag pa na dinala sya ng parents nya sa Romania at naiwan ako dito sa Korea.