Chapter (16)

3.1K 593 16
                                    

(Unicode)

အမျိုးသားသူနာပြုနှင့် အန်တီချူးတို့ ထွက်သွားသောအခါ မုရှင်းယုသည် ပုဝါကိုကိုင်ကာ ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်လာတယ်။

" ပြဿနာရှိလို့လား? "

မုရှင်းယုသည် သူ့ဦးရေခွံက ကိုက်လာပြီး သူကခေါင်းကိုခါလိုက်သည်။

" ဟင့်အင်း "

သူက ရေချိုးခန်းထဲကို ဇလုံတစ်လုံးနှင့်အတူ ဝင်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူထွက်သွားပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ကုယွမ်းကျိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်က မြင့်တက်သွားခဲ့တယ်။

မုရှင်းယုသည် ရေနွေးတစ်အိုးကို ယူ၍ အိပ်ရာသို့သယ်လာပြီး ပုဝါကို ရေစိုစွတ်စေပြီး ကုယွမ်ကျိုးအား အဝတ်စားအမြန် ချွတ်ရန်ပြောလိုက်တယ်။

" စိတ်မရှိပါနဲ့ ၊ ကိုယ် အကျီ ကြယ်သီးဖြုတ်ဖို့ မင်းရဲ့အကူအညီလိုတယ် " ကုယွမ်ကျိုးက အကူအညီမဲ့စွာပြောသည်။

ထိုအချိန်မှသာ မုရှင်းယုက တုံ့ပြန်လာတယ်။ ကုယွမ်ကျိုးသည် ကြယ်သီးတပ်ခြင်း ဖြုတ်ခြင်းကဲ့သို့ လက်ဝင်သော အလုပ်များကို မလုပ်နိုင်ပုံရသည်။ သူက ပုဝါကိုချလိုက်ပြီး စောင်ကိုဖယ်လိုက်ကာ ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ ပိုးသားညအိပ်ဝတ်စုံပေါ်က ကြယ်သီးတွေကို စတင်ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကုယွမ်ကျိုးတွင် ဥရောပနှင့်အမေရိကန်မျိုးရိုးရှိတယ်။ သူက အိပ်ရာထဲတွင် တစ်နှစ်ကျော်နေပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လူအများထက်ပို၍ဖြူဆုတ်နေသည်။ တစ်ချိန်က သူလေ့ကျင့်ခဲ့ဖူးသော ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများသည်လည် သူ့မေ့မြောမှုကြောင့် တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားပြီး ယခုတွင် အနည်းငယ်မျှသာကျန်တော့သည်။

သူ၏ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးနောက်မှာ မုရှင်းယုသည် ကုယွမ်ကျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို စတင်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။

လူနာစောင့်များသည် မည်သို့ လုပ်ဆောင်သည်ကို သူတွေ့မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်၎င်းသည် သူပထမဆုံးအကြိမ် လုပ်ဖူးတာဖြစ်ပြီး လေထုသည် အလွန်ရှက်စရာကောင်းနေသည်။

RTMADF (မြန်မာဘာသာပြန်) Donde viven las historias. Descúbrelo ahora