<< πες μου >> της είπε και την γύρισε από το πηγούνι ώστε να την κοιτάει.
<< πρέπει πρώτα να φροντίσουμε την μύτη σου >> του είπε και σηκώθηκε πηγαίνοντας στο μπάνιο. Μετά από λίγο γύρισε, αφήνοντας στο τραπεζάκι το βαμβάκι, ένα μπεταντιν και μια πετσέτα. Κάθησε πάλι στον καναπέ και τον περιποιηθείκε μα καθώς τον σκουπιζε ο Χάρυ της έπιασε τα χέρια και της τα κατέβασε κάτω. Έβαλε το πρόσωπο της μέσα στις χούφτες και την κοιτούσε κατάματα << πες μου τώρα τι έγινε >>
Χώθηκε μέσα στην αγκαλιά του.
Και ακούγοντας την καρδιά του να χτυπάει έπαιρνε δύναμη. Βασικά της έφτανε και που ήταν στην αγκαλιά του. Που ήταν μαζί του. Που μύριζε το άρωμα του. Που την φύλαγε δυνατά μέσα στα "φτερά του". Που την προστάτευε. Ένιωθε ασφάλεια μέσα του. Ένιωθε πως δεν πρόκειται τίποτα να συμβεί. Ένιωθε υπέροχα. Ένιωθε να ταξιδέυει. Ξεχνούσε πολλά πράγματα που την βασάνιζαν. Την μαγευε το φίλη του. Το άγγιγμα του. Απλά τον λάτρευε πολύ. Μα δεν ξεχνούσε αυτό που έπρεπε να πει τώρα.
απομακρύνθηκε λίγο ώστε να τον κοιτάει << λοιπόν θυμάσαι την ημέρα που έφυγες πρίν τέσσερις βδομάδες πλέον δηλαδή ένα μήνα? >> ο Χάρυ έγνεψε θετικά << θυμάσαι επισής την ημέρα που είχαμε μιλήσει στο skype και με ρώτησες τι ειχά? >> πήρε μια βαθία ανάσα και συνέχισε. << εε ναι λοιπόν κάτι έγινε. Την ημέρα που εφυγές, που κοιμηθήκαμε μαζί, το επομένο πρωί που έβρεχε πολύ, θυμάσαι?οτάν γύρισα σπίτι μου είπε ο αδρφός μου πως με έψαχναν οι γονείς μου. Το απογέυμα χτύπησε το κινητό μου και ξες τι μου είπαν? εε? μια αντρική φωνή μου είπε " λυπάμια αλλά οι γονείς σας είχαν ένα τροχαίο." >> η Λία πάλι ξέσπασε σε κλάματα. Έντονα όμως. Δεν μπορούσε να συνεχίσει. Η καρδία της χτυπούσε πολύ δυνατά το στήθος της πήγεναι πάνω - κάτω. Δεν μπορούσε να συνέλθει. ο Χάρυ γούρλωσε. Δεν μιλούσε. Την κοίταζε χωρίς να πεί λέξη. Τα μάτια του είχαν κοκκινήσει πολύ. Μα μουρμούρισε σιγανά << και τι έγινε? >> η Λία προσπαθούσε να ηρεμήσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε. << και ξες πιο είναι το χειρότερο σε όλα αυτά? >> και σηκώθηκε νευρικά και πήγαινε πάνω κάτω μπροστά στον Χάρυ αφήνοντας τον να την κοιτάει με βουρκωμένα και γουρλομενα μάτια μα συνέχισε << και το χειρότερο είναι να σου λένε πως οι γονείς που σε έφεραν στον κόσμο, οι γονείς που σε δημιούργησαν, αυτοί που αγωνίστηκαν να σε μεγαλώσουν, αυτοί που πονάνε για εσένα, αυτοί που χαίρονται για εσένα, αυτοί που πραγματικά σ' αγαπάνε, αυτοί που δίνουν τα πάντα για εσένα, αυτοί που πεθαίνουν για εσένα είναι νεκροί. >> ο Χάρυ την κοιτούσε έντονα, χάθηκε, ανοιγοκλεινε το στόμα του μα δεν έβγαινε λέξη. Η Λία έπεσε με τα γόνατα κάτω στο πάτωμα και έβαλε το πρόσωπο της μέσα στις χούφτες της και συνέχισε να κλαίει. Ο Χάρυ σηκώθηκε και την έβαλε μέσα αγκαλιά του. << μικρή ΜΟΥ, άγγελε μου, ζωή μου όλη, θα είμαι δίπλα σου σε ότι και αν χρειαστείς, μαζί, μαζί θα τα περάσουμε όλα. Δεν θα μείνεις μόνη σου, θα σε προστατεύσω όσο καλύτερα μπορώ. Γιατί, γιατί πλέον είσαι η καρδιά μου, είσαι η ψυχή μου, είσαι ο λόγος που ζω και αναπνέω, είσαι ο λόγος που ζω στον τούτο άθλιο κόσμο. Άμα σε χάσω θα πεθάνω. Είμαστε πλέον δεκαοκτώ και μπορώ να κάνω το οτιδήποτε για να σε προστατέψω. Οποίος σε πειράξει θα τον γαμησω. Θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη. Στο ορκίζομαι >>
