Chapter-17(သံပုရို ဦးဦး)

4.7K 185 2
                                    

Unicode Ver

(17) သံပုရို ဦးဦး
[(レモン) re mon Ojisan]

"ကိုကိုရေ yuritsu လဲထပ်လိုချင်သေးတယ်"

"တော်ပြီလေ မှူးမှူး မာမီဘာပြောလိုက်လဲ"

"ကိုကိုကလဲ ခရီးသွားလို့ပျင်းလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့"

"အပိုတွေကပြောပြန်ပြီ နင်လားအဲ့အချိန်စာအုပ်
ဖတ်မှာ ပူစာလို့တောင်ဝမှာမဟုတ်မဲ့ သူကများ"

"ဟွန့်..."
"[(レモン) re mon ](ojisan )အိုဂျိစန်း "
*သံပုရို ဦးဦး*
ဂျပန်လိုခေါ်ပြီး လူတစ်ယောက်ဆီပြေးသွားတဲ့သူမ
.....
ရှားမှူးMarketကိုအမေခေါ်ထားလို့ရောက်နေတာ
သူ့အမေကိုဖုန်းခေါ်ခံနီး ဂျပန်အသံနဲ့သူ့ဆီပြေးလာ
တဲ့ကလေးမလေး သူလဲလက်ထဲပွေ့ချီလိုက်ပြီ
"အသေးလေးဘယ်သူနဲ့လာတာလဲ ကိုကိုရော"

"မာမီတို့နဲ့လာတာ မာမီကဟိုဘက်မှာဝယ်စရာရှိလို့သွားဝယ်တယ်"
"ကိုကိုကဟိုမှာ"

စာအုပ်ဆိုင်ရှေ့မှာသူ့ကိုမတ်တပ်ရပ်ပြီးကြည့်နေတဲ့
ကောင်းလေး ကလေးမလေးကိုအောက်ချပြီး
သူလဲဒူးတစ်ဖက်ထောက်ပြီး နေလိုက်တယ်
ကောင်လေးလက်ထဲကစာအုပ်တွေကိုကြည့်ပြီး

"ဘာလဲ မင်းတို့ကဂျပန်စကားလဲနားလည်တယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား"

"Omm"

"ဒါနဲ့အသေးလေး ဘာလို့ဦးကို သံပုရိုဦးဦး လို့ခေါ်တာလဲ"

"ဟီးဟီး lemon juice ဝယ်တိုက်တယ်လေအဲ့တာကြောင့် ပြီးတော့ဦးဦးမျက်နှာကပုတ်နေတာပဲလေ"
"ဒါနဲ့ဦးဦးက နားလည်တယ်ပေါ့ဦးလဲဂျပန်မှာနေဖူး
တယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား"

"မနေဖူးပါဘူးကွာ အလည်အပတ်ဘဲရောက်ဖူးတာ
ပြီးတော့ဦးကလုပ်ငန်းအတွက်သင်ထားရတယ်လေ"

"အဲ့လိုလား.."

"ဘာလဲမင်းလေးကဂျပန်မှာနေဖူးတယ်ပေါ့လေ"

"ဟွန်း နေဖူးရုံတင်မဟုတ်ဘူး haruအဲ ..မှူးမှူးတို့ကိုအဲ့မှာမွေးတာ "

"အို ဒါနဲ့haru ဆိုလာဘဲမင်းလေးနာမည်လား"

"ဟုတ်တယ် မှူးမှူးနာမည်က haru ပါမြန်မာလိုဆို
နွေဦးလို့ခေါ်တယ်"
"ဟီးဟီး ကိုကိုကတော့ saku ......"

မေ့မရနိုင်သူWhere stories live. Discover now