Lily Evans 1 (Hogwarts)

1.Bölüm

3.Kişi Tarafından;
Hadi ama Lily annem krep yapmış gelmiyorsan seninkinde ben yiyebilirim değil mi?"
Petunia kahvaltı için Lilyyi çağırıyordu,Lily esniyerek gözlerini açtı yatağının yanında duran saate baktı 12.26 çok geç uyanmıştı bugün ama sanırım bunun gördüğü rüya ile âlâkası vardı, rüyasında kendini görmüştü saçma sapan şeyler söylüyordu ve elindeki ağaç dalı gibi birşeyi sallıyordu sonrada farklı şeyler yapabiliyordu Petunianın,annesinin,babasının,kuzenlerinin asla yapamayacağı farklı şeyler..
Herkes onu tebrik ediyordu insanlar onun önüne geçmiş bazıları ıslık çalıyor bazıları onu alkışlıyordu tek bir kişi dışında Petunia yoktu..Gözleri Petuniayı ararken arkasından bir ses geldi "UCUBE!!" Lily arkasını döndü Petunia ona nefretle bakıyordu sadece nefret değildi ama hissettiği ,kıskançlıkta vardı şimdiye kadar iyi olan hep Lily olmuştu dersleri,güzelliği,arkadaşları,yemekleri,iyi kalpliliği herşeyi Petuniadan iyiydi o yüzden hep en sevilen o olmuştu gurur kaynağı "Lily Evans" şimdi de onun bu yaptığı ucubelik davranışları herkes alkışlıyordu yine unutulmuştu Petunia, yine en sevilen gurur duyulan kişi Lily olmuştu ama artık Petunianın sabrı taşmıştı Lilyye karşı olan nefreti hat safaya gelmişti onu artık sineye çekemezdi Lilynin gözlerinden bir damla yaş döküldü o kardeşini çok seviyordu herkezden,herşeyden çok ama o Lilyye nefretle bakıyordu Lilynin gözünden dökülen bir damla yaş yere düştü ve düştüğü yerden bir tane çiçek çıktı papatya Petunia bunu görünce daha fazla sinirlendi ve arkasını dönüp gitti..
Lily bu rüyayı hiç sevmemişti hayatta en son istediği şey ablasının ona düşman olmasıydı zaten eğer öyle birşey olsaydı ablasıda onu tebrik ederdi nefret etmezdi ki zaten sihir ve büyü sadece çocuk kitaplarında çocukları eğlendirmek için var. Ama bazen gerçekten sihir yapabildiğine inanıyordu çünkü sinirlendiğinde istem dışı olarak bir kere sınıfta kendine iftira atan kıza sinirle bakarken yüzünde sivilceler çıkmaya başlamıştı bunu kendisi yapmamıştı belki ama o kadar sivilcenin aynı anda nasıl çıktığını merak etmiyorda değildi..
"Geliyorum Tunia kreplerime dokunma" dedi ve patiklerini giyip merdivenleri hızlıca indi ve mutfağa girdi masada Petunia ve annesi vardı babası işe gitmiş olmalıydı haftasonlarıda işe giderdi bazen ve bugün Cumartesiydi.Lily kreplere baktı ve Petuniaya Petunia hiç krep yememişti Lilyyi beklemişti ablasına olan sevgisi iki katına çıktı ve tabağına bir tane krep aldı.
"Afiyet olsun"dedi.
"Sanada"dedi annesi Petunia ise gülümsedi.

*2 saat sonra*

"Görüşürüz anne"dedi Lily gülümseyerek.
"Görüşürüz kendinize dikkat edin olur mu? Birde geç kalmayın"dedi Bayan Evans kızlarına sarılırken.
"Tamam annecim hava kararmadan evde oluruz merak etme"
"Görüşürüz anne"
Lily ve Petunia beraber aşağı sokaktaki parka gittiler Lily salıncağa oturdu ve yanındaki salıncağa da Petunia
"Bu salıncak bozuk herhalde sallanmıyor!!"dedi Petunia.
"Buna sırayla binelim"
"Olur"
Lily kendi salıncağında sallanırken Petunia sıkılmış bir şekilde etrafa bakıyordu.Lily bir yandan da Patunianın salıncağını inceliyordu neden sağlanmadığını bulmaya çalışıyordu çok dikkatle bakıyordu sonra salıncağın başındaki vidaya dikkat etti birisi özellikle salıncağı oraya vidalamıştı sonra dikkatle baktı o kadar dikkatliydi ki Petunia bile etrafa bakmayı bırakıp Lilyyi izlemeye başlamıştı.Sonra birden vida oradan çıkıp fırladı sonra Lily şaşkın bir şekilde salıncağa bakarken bu defa hızlı hızlı sallanmaya başladı Petunia çok korkmuştu sıkıca salıncağın zincirinden tutuyordu gözleri kocaman olmuştu korkudan salıncak gittikçe daha da hızlı sallanıyordu.Ve birden Petunia salıncaktan hızla düştü ve Lily salıncağa bakmayı bırakıp Petuniaya baktı Lily bakmayı bıraktığı an salıncak yavaşladı yavaşladı ve sonra durdu.Petunia bunu farketmişti.Lily kendi salıncağından hızlıca inip Petuniaya doğru koştu ve ona dokunmaya çalıştı.
"DOKUNMA SAKIN BANA!!"dedi bağırarak Petunia.
"Ama neden?Hem iyi görünmüyorsun başın şişmiş ve dizin kanıyor gel eve gidelim"dedi Lily gözleri dolmuştu ablası için endişelenmişti.
"Bunu nasıl yaptın"
"Neyi?Ben hiç birşey yapmadım."
"Seni gördüm yaklaşma bana eve tek Başıma gideceğim beni öldürmeye çalışıyorsun senin amacın ne"
"A-ama be-ben hi-hiç bir ş-ey yap-ma-dım"dedi Lily hıçkırarak.
"Anneme söylemiyeyim diye böyle diyorsun"
"Ha-Hayır ge-gerçekten"
"Ben eve gidiyorum sakın peşimden gelme UCUBE"dedi Petunia ve hızla parktan çıktı.Lily salıncağın üstüne oturup ağlamaya başladı sonra birden çalıların arkasından bir ses geldi Lily o tarafa doğru gitti ve çalıların arkasına gizlenmiş uzun ve siyah saçlı kendi yaşlarında bir oğlan gördü.
Lilynin gözlerinden hala sicim gibi yaşlar akarken
"Se-sen bi-bizi mi iz-liyordun?"dedi hıçkırıklarını durdurmaya çalışarak.
"Başından beri." Lilynin korkudan gözleri iri iri oldu.Bu kimdi ve onları neden izliyordu?!
"Peki ama neden"dedi Lily ürkek bir şekilde ve bir adım geri gitti Petunia neden onu burada tek başına bırakıp gitmişti ki.
"Çünkü sende benim gibisin bir büyücü"
"Hayır!Saçmalama"
"Öylesin.Seni 1 aydır bu parkta izliyorum ve gerçekten bir büyücü gibi davranıyorsun büyü yaptın kaç defa hatta farkında olmadan"
"Saçmalıyorsun.Bir insan farkında olmadan nasıl büyü yapabilir ki?!"
"Büyücüler korkar,sinirlenir veya endişelenirse istem dışı olarak büyü yapabilir benim annemde büyücü ama babam muggle annem "Hogwarts" diye bir okuldan bahsetti orada büyücüler eğitim görüyormuş ve o okulun kabul mektubu 11 yaşımıza girdiğimizde geliyormuş senin büyücü olduğunu bilmediğine göre daha 11 yaşına girmemişsin ben bu yıl gireceğim yani seneye Hogwartslıyım."
"Hayır.Yalan söylüyorsun,benimle dalga geçiyorsun delirmişsin sen! Yalancı!"Dedi ve arkasına bile bakmadan koşarak eve gitti kapıyı Petunia açtı.
"Geç içeri seninle bir şey konuşacağım" dedi ciddi bir tavırla.
"Tamam Tunia"dedi Lily gülümsemeye çalışarak hala o çocuk aklındaydı ne saçmalamıştı öyle doğru olamazdı yoksa doğrumuydu yok canım tabiki doğru değildi.
"Senin yaptığın o şeyi anneme anlatmadım çünkü hoşuma gitti eğer banada öğretirsen bunu kimse öğrenmez merak etme"dedi ve gülümsedi.
"Ama-ben şeey bir şey yapmadım ki rüzgârdan oldu herhalde"
"YALAN SÖYLEME LİLY!! NE YAPTIĞINI GÖRDÜM VE EĞER BANA ÖĞRETMEZSEN ANNEME SENİN BİR UCUBE OLDUĞUNU SÖYLERIM"
"Ben bilmiyorum kendi kendine oluyor sanırım zaten parktaki çoc-"
"Yeter Lily.YETER.YALANLARINDAN BIKTIM"dedi Lilynin sözünü keserek.
"Ama be-"
"Seni anneme söylemiyeceğim ama UCUBE olduğun için benden uzak dur bana yaklaşma.ASLA!"
"Ben ucube falan değilim Petunya zaten böyle bir şeyin olmasıda imkansız bunu sende biliyorsun"dedi.Ama o bile artık kendi söylediklerine inanmıyordu.
"Bilmiyorum Lily onu nasıl yaptın ama banada öğret lütfen"dedi Petunia birden ruh hali değişmişti.
"Eğer onu ben yaptıysam ve nasıl yapacağımı öğrenirsem söylerim.Söz.Peki şimdi barıştık mı Tunia?"
"Evet"dedi Petunia ve Lily ona sarıldı.
Sonra ailesi ile beraber akşam yemeği yediler Lily çok yorgundu yemeğini hemen bitirip odasına çıktı.Ama bir türlü uyuyamadı,sağına dönüyor aklına bir önceki gece gördüğü rüya geliyor,soluna dönüyor aklına parktaki çocuk geliyor sonra kendi kendine bir karar aldı diğer gün parka gidecek ve o çocuk hala ordaysa onunla konuşacaktı belkide çocuk sadece dalga geçmek için söylemişti bunları ama belkide doğruydu belkide kendisi bir büyücüydü aynı o çocuk gibi bunu öğrenmenin tek yolu o çocuktu kararını vermişti,onunla konuşucaktı.