SERİNLİĞİN TONLARI

ღLARA 1 - BARTU 0 ღ

Sonunda eve ulaşabilmiştik.Kar iyice şiddetlenmişti.Arabadan hızla inip koşuşturmaya başladım.
"Çok mu üşüdün Serra?" diyen Bartu'ya -yani şu misafir çocuğuna- dödüm.
"Pardon ama Serra kim acaba?"
"Serra ya da Lara.Tanıştığım tüm kızların ismini aklımda tutacak olsaydım.." dedi ve sırıttı.
Demek tüm kızlar!
"Tüm kızlar mı?" dedim."Genellemeden uzaklaş.Ben senin bildiğin kızlardan değilim.Ben Lara."
Sırıttı.
"Bana babaanne nutukları çekmeyeceksin değil mi?Lara."
Hiçbir şey demedim ve direkt odama girip kapıyı hızla kapattım.Elin çocuğu geliyor birde bana yaşlı muamelesi yapıyor.Doğduğum gün zaten büyük bir şans ikramiyesi kazanmışım ya ben(!)
Dolaptan eşofman takımımı çıkartıp yatağa fırlattım.Ardından saçlarımı acıp kafamı çaktığım yeri ovuşturdum.Başım hala ağrıyordu.
"Saçların güzelmiş Berra." derken "Berra" ismini bastırdı.Tamam ben o isimleri severim ama bir adımda var öyle değil mi?.Kaşlarımı çattım.Yok benim adım Hayriye.Hadi bulsana bunada Berra,Serra.
"Adım La-ra." dedim."Hem odama niçin dalıyorsun?"
"Senin odan mı?Artık ikimizin odası.Ve ben bu koltukta mı yatacağım?" diye söylendi.
"Hop dedik.Beğenmiyorsan git içeride yat.Tekrar belirtiyorum yatak benim." dedim ve gülümsedim.Alkışlayıp yanıma oturdu.
"Vay Lara kız gülümsedi."
Ve o sırıtış.Bu kadar tatlı olma defol git.
"Ya ne demezsin canım ya."dedim ve kafamı başka yöne çevirdim.
"Öyle mi?"
"Öyle." dedim ve ondan ters bi yere bakmaya başladım.Yüzümü ona doğru çevirip,
"Yanına hiç mi insan oturmadı Allah aşkına.Tanışmaya çalışıyorum senle." dedi.Elini ittirip ayağa kalktım
"Evet insan oturdu Bartu."dedim."Ayrıca odamı işgal ettiysen bu savaş demektir.Savaş iki kişiliktir."
Düşünüyormuş gibi yapıp bana döndü,"Sahi mi?" dedi.
"Dışarı." dedim yüzümü buruşturarak.
"Ne-"
"Çık." dedim ve gülümsedim."Üzerimi değiştireceğim." diye ekledim.
"Savaş iki kişilk demek ha?Bekle beceriksiz ben burda olacağım ." dedi ve göz kırpıp odadan ayrıldı.Noluyoruz anlamıyorum ki? Teyzemde senin odanda kalsın diye tutturdu.Oturma odası var,salon var daha ne??

~~~~

Saat akşamın 8'i idi.Akşam yemeğini yemiştik ve Bartu'nun gideceği liseyi tartışıyorlardı.Aklıma Bartu'nun bana bir günde taktığı isimler geldi.Berra,Serra,Lara,Beceriksiz,Sakar...Çocuk kayıp Türkçe sözlüğüm gibi.
"Lara ve Alevle aynı liseye giderler." ismimi duyunca teyzeme doğru döndüm.Bartuda mı bizle aynı liseye gelecekti.Eyvah...Berbat okul günlerime selam demeye hazır olun...Neyseki aynı sınıfta olma ihtimalimiz sıfırdı.Çünkü o benden bir yaş büyüktü sanırım.Bir süre tartıştıktan sonra herkes odadan ayrıldı.Yalnız ben ve Bartu kalmıştık.Telefondan biri ile mesajlaşıyordu sanırım.Yavaşça ayağa kalktım ve koltuğun arkasından telefona bakmaya çalıştım.Tamam yaptığım pek yakışı kalır bir şey sayılmazdı.Ama merak yani...Kafamı biraz daha yaklaştırdım o da tam o sırada hızla arkasına döndü ve kafalarımızla bildiğin gergedanlar çarpışması yaşadık.Telefonu zemine doğru fırladı ve elini başına doğru götürerek söylenmeye başladı.
"Ne yapmaya çalışıyorsun sen?" dedi ardından kafasını ovuşturdu.Gülmemek için kendimi zor tuttum.Başım çok ağrıyordu.Ciddi bir tavırla,
"Kafan çok kalınmış Bartu!" dedim ve söylediğim cümlenin içindeki ahmaklığı yeni farkedip kendime küfrettim.Kafasını ovuşturmayı kesti ve
"Seni anlamıyorum gerçekten." dedi.
"Anlayamazsın çünkü 7 saat 15 dakika 42 saniye önce bu eve geldin!" diye karşı çıktım.Kabul.Hepsini attım.Sırıttı ve"Hesapladın demek." dedi.Aynı şekilde sırıtarak,"Hayır." dedim.Surat ifadesi bozuldu.Evet bugünki savaşın galibi bendiim!
"İster yıllar geçsin seni yinede anlayacağımı sanmıyorum Lara."
"Dediğim gibi.Kafan gerçekten kalın." dedim ve şirin bi ifade ile gülümsedim.

LÜTFEN VOTE VE YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN :*♥♥♥