Μετά από μια ώρα με την μητέρα μου να με προειδοποιεί για τα αγόρια και τα πάρτυ, αποφάσισε επιτέλους να φύγει. Με το στυλ της Κάρολ Γιάνγκ που την χαρακτηρίζει, με αγκάλιασε γρήγορα και με φίλησε προτού να βγελι από τον κοιτώνα, ενημερώνοντας τον Νoα ότι θα τον περιμένει στο αμάξι.
''Θα μου λείψει να σε έχω διπλά μου κάθε μέρα'' λέει μαλακά και με βάζει μέσα στους ωμούς του για να με αγκαλιάσει. Καθώς με αγκαλιάζει μυρίζω την κολόνια που του είχα αγοράσει εδώ και τρία Χριστούγεννα στην σειρά και αναστενάζω. Θα μου λείψει αυτή η οικεία μυρωδιά και οι παρηγοριτικές αγκαλιές του.
''Και σε μένα θα λείψεις, αλλά θα μιλάμε κάθε μέρα'' του υπόσχομαι και τον αγκαλιάζω πιο σφιχτά.'' Μακάρι να ήσουν εδώ αυτό τον χρόνο'' του λέω και βάζω την μύτη μου στο λαιμό του. O Νoα είναι μόνο μερικές ίντσες ψηλότερος από έμενα, αλλά μου αρέσει που δεν με περνάει τόσο. Όταν η μητέρα μου κόρναρε ανυπόμονα από κάτω με φίλησε για τελευταία φορά.
Μετά που έφυγαν ο Νoα και η μητέρα μου ξεκίνησα να βγάλω τα πράγματα μου από τις βαλίτσες μου. Τα ρούχα μου ήταν προσεγμένα διπλωμένα και αποθηκευμένα στην μικρό συρτάρι, τα υπόλοιπα κρέμονταν με ακρίβεια απο το μισό μέρος της ντουλάπας. Ανατριχιάζω στο σύνολο του δερμάτινου και άνιμαλ πριντ που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά.
Νιώθοντας εξαντλημένη, ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ήδη νιώθω μοναξιά και το γεγονός ότι η συγκάτοικος μου έχει φύγει δεν βοηθά και πολύ, όσο αμήχανα και εάν ένιωθω με τους φίλους της. Έχω ένα προαίσθημα ότι θα λυπεί συχνά, ή ακόμη χειρότερα, μπορεί να φέρνει την παρέα της εδώ συχνά. Γιατί δεν μπορώ να έχω μια συγκάτοικο που λατρεύει να κάθεται μέσα και να διαβάζει? Υποθέτω ότι αυτό είναι καλό γιατί θα έχω το μικρό δωμάτιο μόνο για τον εαυτό μου. Μέχρι στιγμής το κολέγιο δεν είναι όπως το ονειρευόμουν, ούτε όπως το φανταζόμουν, όμως έχουν περάσει μόνο μερικές ώρες, αύριο θα είναι καλύτερα, πρέπει να είναι.
Πριν πέσω για ύπνο έβγαλα το μπλοκάκι μου για να γράψω τα μαθήματα του εξαμήνου και τις δυνατότητες συνάντησης μου με το λογοτεχνικό κλαμπ που σκοπεύω να πάρω μέρος. Ακόμη δεν το έχω αποφασίσει αλλά διάβασα μερικές κριτικές των μαθητών και ήθελα να το τσεκάρω. Αύριο θα κάνω μια μικρή βόλτα στην πανεπιστημιούπολη για να πάρω μερικά πράγματα για το νέο μου δωμάτιο, δεν σκοπεύω να το διακοσμήσω όπως η Στέφ το δικό της, όμως θα ήθελα να προσθέσω μερικά από τα πράγματά μου στην δική μου μεριά. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχω αμάξι δυσκολεύει τα πράγματα, μάλλον πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για ένα. Έχω αρκετά χρήματα από τα δώρα για την αποφοίτηση μου, άπλα δεν θέλω να έχω το άγχος ενός καινούργιου δικού μου αμαξιού από τώρα. Εδώ στη πανεπιστημιούπολη που μένω έχω πρόσβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς. Με σκέψεις που αφορουν κοκκινομάλες κοπέλες, και φιλικους ξανθούς με ταττού, αποκοιμάμαι με το μπλοκάκι ακόμη στα χέρια μου.
Το επόμενο πρωί η Στεφ δεν είναι στο κρεβάτι της. Θα ήθελα να την μάθω καλυτέρα αλλά όχι εάν είναι ο τύπος του ατόμου που μένει έξω όλη την νύχτα. Μάλλον ένα από τα δυο αγόρια που ήταν μαζί της χθες είναι το αγόρι της. Ελπίζω να είναι ο ξανθός, για το καλό της. Πιάνω το νεσεσέρ μου και πάω προς το μπάνιο. Ένα από τα λιγότερο αγαπημένα μου πράγματα ενός κοιτώνα είναι οι τουαλέτες, γιατί δεν μπορεί κάθε δωμάτιο να έχει το δικό του μπάνιο αντί για κοινές ντουσιέρες? Είναι περίεργο και προσεύχομαι να μην το μοιραζόμαστε αγόρια-κορίτσια. ΟΙ ελπίδες μου συντρίβονται όταν φτάνω στην πόρτα. Ήμουν αρκετά βέβαιη ότι υπήρχαν δυο ταμπέλες στην πόρτα, ένα αρσενικό και ένα θηλυκό. Αχχ. Το να υπάρχουν αγόρια μέσα στο ίδιο κοινόχρηστο μπάνιο.. πρόκειται να είναι πολύ άβολο και υπερβολικά παράξενο. Θα πρέπει να βάλω ξυπνητήρι ώστε να έρχομαι τουλάχιστον μια ώρα πιο νωρίς το πρωί με την ελπίδα ότι θα'ναι λιγότερο γεμάτο.
Το νερό θέλει πολύ ώρα μέχρι να ζεσταθεί και γίνομαι παρανοϊκή στην ιδέα ότι κάποιος μπορεί να τραβήξει την κουρτίνα και να με δει γυμνή. Όλοι φαίνονται να είναι άνετοι παρά το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε να είναι. Η ζωή στο κολλέγιο είναι τόσο περίεργη μέχρι στιγμής. Τον ντουζ είναι πολύ μικρό, επενδυμένο με ένα ράφι για να κρεμάσω τα ρούχα μου την ώρα που θα κάνω ντουζ και ελάχιστο χώρο για να τεντωθώ την ώρα που θα λούζομαι. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τον Νoα και την ζωή μου πίσω στο σπίτι. Αφηρημένη όπως γύρισα τον αγκώνα μου χτύπησα το ράφι με αποτέλεσμα τα ρούχα μου να πέσουν πάνω στο βρεγμένο πάτωμα. Το νερό συνεχίζει να τρέχει πάνω τους βρέχοντας τα εντελώς.
''Πρέπει να αστειεύεσαι!'' βόγκηξα στον εαυτό, βιαστηκά κλείνοντας το νερό και τύλιξα την πετσέτα γύρω από τον εαυτό μου αρπάζοντας τον σωρό από τα βαριά και μούσκεμα ρούχα μου και γρήγορα βγήκα στο διάδρομο ελπίζοντας να μην με δει κανείς. Έφτασα στο δωμάτιο μου, μπήκα μέσα, πέταξα το κλειδί και αμέσως χαλάρωσα όμως δεν κράτησε για πολύ γιατί γύρισα και είδα το αγόρι με τα σγουρά μελαχρινά μαλλιά ξαπλωμένο στο κρεβάτι της Στεφ.
