My Best Friend's Kid✅

Κεφάλαιο 1ο

Η ζωή πολλές φορές δεν στα φέρνει έτσι όπως θες δεν είναι σα τα παραμύθια όπου ο πρίγκιπας και η πριγκίπισσα καταλήγουν με ένα ευτυχισμένο τέλος.

Μέσα στην ζωή όλοι μας κάνουν λάθη,
τα οποία αποδεικνύονται είτε να έχουν θετικά αποτελέσματα ή να είναι τελείως καταστροφικά.

Εγώ πάλι βρίσκομαι στο ενδιάμεσο.

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη μου ήταν να ερωτευτώ.
Τώρα πολύ λένε πως το να ερωτευτείς είναι καλό πράγμα, αλλά εγώ ερωτεύτηκα τον λάθος άνθρωπο.
Τον καλύτερο μου φίλο.

Αχώριστοι ήμασταν, κάθε φορά που κάναμε μια βλακεία, δεν χρειάζονταν να καταλάβουν ποιος το έκανε ξέρανε από την πρώτη στιγμή.
Γνωριστήκαμε όταν εγώ ήμουν ακόμα 12 και αυτός 15.

Αλλά μετά από ότι συνέβη σταματήσαμε να κάνουμε την κολλητή παρέα που είχαμε.

Και για να σας δώσω να καταλάβετε έχουμε να μιλήσουμε πάνω από 5 χρόνια και αυτό νομίζω ότι είναι εξαιτίας μου καθώς δεν ήθελα να έχω κάποια σχέση μαζί του από την στιγμή που αυτός ήταν ευτυχισμένος και δεν ήθελα να καταστρέψω την ζωή του.

Κάποιοι με λένε και ηλίθια για αυτό αλλά ήθελα να μας έχω σε ένα περιβάλλον που υπάρχει μόνο αγάπη.

Πριν 5 χρόνια...

Νομίζω πως στην ζωή μου χρειάζομαι λίγο δράση , γιατί έτσι όπως το πάω θα φύγω νέα από την ζωή.

Άλλη μια βαρετή και συνηθισμένη μέρα πέρασε στην σχολή μου.
Ευτυχώς για σήμερα τελείωσα και μπορώ να πάω στο ωραίο μου σπιτάκι και να ξεκουραστώ.

Κατευθύνομαι προς το σπίτι μου , αλλά προτού πάω , αποφασίζω να πάω να πάρω τίποτα να φάω , διότι χλωμό το κόβω να έχει μαγειρέψει το άλλο, οπότε αφού δεν θέλω να μείνω νηστική ας πάρω κάτι απ'έξω.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και με αυτό που βλέπω μένω κάγκελο.

'Τι στα κομμάτια' αναρωτήθηκα.
Μπαίνω μέσα στο σαλόνι και το βλέπω όλο άνω κάτω , ποτέ έγινε αυτό μόνο λίγες  ώρες έλειψα και αυτές ήταν πρωί, ποίος μπορεί να κάνει τέτοιο χαμό τέτοια ώρα.

Αλλά τότε μου ήρθε , ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει χαλιά το σπίτι μόνο σε 10 λεπτά, ε ποίος;

"Αχιλλέα.. Αχιλλέα"φώναζα"Ρε ρεμαλι που είσαι"συνέχιζα να φωνάζω.

Τότε ακούγεται η πόρτα του δωματίου και βγαίνει έξω.
Πω πω το παιδί το ξυπνήσαμε τώρα.

"Τι θες ρε πρωί πρωί , δεν βλέπεις πως ο κόσμος κοιμάται" είπε και πήγε και έκατσα σαν χταπόδι πάνω στον καναπέ.

"Πρώτον δεν είναι πρωί και η ώρα είναι 2:00 και δεύτερον τι ακαταστασία είναι εδώ μέσα ;" τον ρώτησα αλλά σίγουρα το παιδί είχε έρθει μεθυσμένο.

"Πω πήγε κιόλας δύο....τι σκατα ήπια πάλι"είπε και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει στορφες το μυαλό του από τι φαίνεται.

"Δεν ξέρω τι έκανες χθες ή πόσο ήπιες εμένα με ενδιαφέρει η ακαταστασία εδώ μέσα "είπα με λίγο νεύρο.

Δεν φταίω εγώ πες με ψυχαναγκαστική, αλλά δεν μπορώ να βλέπω τα πράγματα σε διαφορετική θέση από όπου τα έβαλα.

"Παιδάκι μου πας καλά σιγά την ακαταστασία δύο τρία ρούχα δικά μου πεταμένα είναι , λογικά θα τα έβγαλα όταν ήρθα σπίτι"είπε και έφτιαχνε ταυτόχρονα το μαλλί ο γόης.

"Α και κάτι άλλο μήπως ξέρεις τι ώρα γύρισα;"ρώτησε και άρχισε να μαζεύει τα ρουχαλακια του.
Μωρέ μπράβο το παιδί νοικοκυρά μας βγήκε.

"Δεν ξέρω τι ώρα γύρισες όταν έφυγα κατά τις 7 από το σπίτι εσύ δεν είχες έρθει ακόμα."είπε και η αλήθεια με έφαγε η περιέργεια για να δω που ήταν, αλλά νομίζω ήξερα την απάντηση και απλώς δεν ήθελα να την ακούσω.

"Α ναι τώρα που το λες κάτι αρχίζω ναι θυμάμαι....πήγα με τον Κώστα σε ένα μπαρ ήπιαμε ένα σορό και μετά πήγα στο σπίτι της σερβιτόρας"είπε και εγώ ένιωσα μια μικρή θλίψη.

Μάζεψε τα ρούχα του και έφυγε από το σαλόνι και κατευθύνθηκε στο μπάνιο.

Τέλεια μόλις έμαθα αυτό που δεν ήθελα.
Αχ τι θα κάνω με αυτόν που όσο πάει τον ερωτεύομαι περισσότερο.

Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο στην νέα μου ιστορία ελπίζω να σας άρεσε,είναι πρώτη μου ιστορία οπότε δεν ξέρω πως θα πάει.