1ខែក្រោយមក
រយះពេលមួយខែមកហើយដែលជុងហ្គុកមើលឃើញដូចសភាពដើមវិញតែថាគេបានប្រែប្រួលច្រើនណាស់...គេស្ងៀមស្ងាត់មិនសូវនិយាយស្ដីច្រើនគិតតែពីធ្វើការប៉ុន្ដែក្នុងចិត្តនៅគុំគួនខឹងជីមីនមិនបាត់ឡើយ ។
តុ!...តុ!...តុ!..
« ចូលមក! »ជុងហ្គុកស្រែកប្រាប់ហើយក៏អោនមើលឯកសារបន្ដទៀតក្រោយលឺការអនុញ្ញាតហើយអ្នកដែលគោះទ្វាមុននេះក៏បើកចូលមក ។
« ចាហ្វាយ! »ស៊ូបុងដែលជាជំនិតហៅទៅកាន់ប្រុសមុខមូវតិចៗយ៉ាងថ្នមសម្លេង ។
« យ៉ាងមិចហើយ? »ជុងហ្គុកចោទសួរតែមាត់តែភ្នែកនៅតែអោនពិនិត្យឯកសារដដែល ។
« គឺនៅមិនទាន់មានដំណឹងទេទានប៉ុន្ដែ...មានមនុស្សមកសុំជួបចាហ្វាយ! »ជុងហ្គុកងើបមុខចងចញ្ចើមដាក់ស៊ូបុងដែលជាជំនិតផងជាលេខាផងនៅពេលនេះ ។
« ជានរណា? »ជុងហ្គុក
« គាត់ថាពេលជួបចាហ្វាយនឹងដឹងដោយខ្លួនឯងហើយទាន »ស៊ូបុង
« ហឹក៎!...មានមនុស្សបែបនេះដែរ?...អញ្ចឹងឲគេចូលមក! »ជុងហ្គុកអនុញ្ញាតទាំងមុខស្មើក្នុងចិត្តចង់ដឹងថានរណាអីក៏ប្រហើនម្លេះគិតថាគេជាស្អីបានជាបោះសម្ដីមកដូច្នេះ ។
« បាទ! »ស៊ូបុងឆ្លើយតបហើយក៏អោនលាដើរចេញទៅក្រៅដើម្បីធ្វើតាមតួនាទីអញ្ជើញភ្ងៀវចូលក្នុង ។
ក្រោក!
ស្បែកជើងកែងក្រហមឆ្អិនឆ្អៅមិនសាកសមនឹងស្បែកកំភួនជើងដ៏ជ្រីវជ្រួញបានបោះជំហានមួយៗដើរសម្ដៅទៅរកតុធ្វើការរបស់ជុងហ្គុកនាយដែលមានជាពោះម៉ាយក្ដៅៗងើបមុខសម្លឹងចំស្រ្ដីចំណាស់ដែលដើរចូលមក ។
« ខានជួបគ្នាយូរហើយចនជុងហ្គុក! »សំនៀងស្រ្ដីចំណាស់ដែលមានស្បៃបាំងមុខបង្ហើបឡើង ធ្វើជុងហ្គុកជ្រួញចញ្ចើមមួយខណះ។
« អូ៎!..អ្នកស្រ្ដីដូចជាស្គាល់ឈ្មោះខ្ញុំច្បាស់ណាស់ពួកយើងធ្លាប់ស្គាល់គ្នា? »ជុងហ្គុកលើកចញ្ចើមសួរទាំងមិនបានអញ្ជើញភ្ងៀវឲអង្គុយស្រួលអីសិនសោះ ។
« មែនហើយឯងមិនចាំយើងទេ? »រំពេចនោះគាត់ដោះស្បៃដែលបាំងមុខចេញបង្ហាញទៅកាន់ជុងហ្គុកធ្វើឲនាយសភ្នែកស្លែតតែម្ដង ។
