The Furious Fire (Variejo Series #1)

36

(WARNING: SPG. HARDCORE.)
_______

Truth

All the hopes that I have, seemingly like a broken vow, broke...

My eyes fell on the ground. I can barely feel my own breathing. The reality was slumped on my face. My lips parted a bit. He's married.

"I can attest that they gave you an invitation? Uhuh...Wondering why you're so early for tomorrow?" Creon Azlan's wry laugh makes me want to glare at him.

Hindi ko na siya tiningnan muli. My eyes remain downcasted. Wala na pala akong ipinunta pa rito. Bakit hindi na lang bumalik sa anak ko? Sa isiping iyon, nagbuhol buhol ang aking ugat sa dibdib.

"Sayang. He's expecting you to come." he chuckled and then whistled. "Bakit hindi ka nakadalo?"

I was mute. Hindi ko alam kung ano pa ang kailangan kong itanong o sabihin. Wala naman magbabago kung magwawala ako. Walang magbabago kung iiyak na naman ako. Hindi na maibabalik ang lahat sa dati sa isang luha lang.

Nakaramdam yata siya na ayaw ko na pag-usapan ang tungkol sa kasal ng kapatid niya. Kaya nagpaalam siya na mauuna na raw.

Pinanood ko siyang nakapamulsang maglakad paalis. Hindi siya pumasok sa templo. Dumiretso siya sa itim na Ferrari at ilang saglit lang, humarurot na iyon paalis. Naiwan ang usok sa ere.

Bumuntong hininga ako. Pigil ang emosyon ko. Tapos na, Zia. All you have to do is to move on. Live your own life without Eurus Arden Variejo.

I'm sullen when, for the last time, I glanced at the temple. Even with a slight smile, my lips can't draw. My chest is hemorrhaging. More like burning. I don't think I can control the pain that slowly swarming around my heart.

Happy marriage, then.

Alam ko sa sarili ko ang desisyon na pinili noon. Pinanindigan ko pa. Bakit pinagsisisihan ko na pinili ko iyon noon? Pinili ko ang sa tingin ko ay tama ngunit hindi naman ako masaya. Ngayon ko napatunayan na kaya maraming tao ang nasa baluktot na desisyon dahil doon sila sumasaya. Afterall, happiness matters the most.

Pakiramdam ko ay nakalutang ang katawang-lupa ko nang makabalik sa pediatrician na pinagdalhan kay Dana. Sa sobrang okupado ko, kamangha-manghang nakarating ako rito ng matiwasay. Bagsak ang balikat ko. Mabigat ang ulo ko. Gayundin ang aking katawan. Marahil sa nadatnan sa templo.

Worries etched on Andrew's face when I stopped in front of him. Nakaupo siya kanina at naka krus ang braso. Napatayo lang nang makita ako.

"Ma'am! Balita? Napigilan niyo ho ba ang kasal?"

Hindi ko alam kung paano niya nalaman na roon ako sa ganoong event nanggaling gayung hindi ko naman sinabi. Bukod dito, alam niyang ikakasal ako kay Ion kaya bakit sa tono ng pagtatanong niya ay mas boto siya kay Eurus kaysa sa sariling amo.

"No,"

"Bakit hindi, Ma'am?"

Kung sa ibang pagkakataon, tinaasan ko na siya ng kilay. Causing a disturbance in a wedding never crossed my head. I respect them, truly. Even though it pierced me. Everything's okay.

I am okay...I need to be okay.

I smiled wearily. "The wedding is over when I arrived...Baka papunta na sila sa reception ngayon."