Gece'nin Siyahı // Zayn Malik

Gece'nin Siyahı.

 Elinde ki kahveyle bana doğru gelen yakışıklılık abidesini izliyordum. Kahveyi kıskandıracak bir kahverenginde rampa modeli saçları ve ona uyumlu masmavi gözleri, kusursuz yüz hatlarıyla tam anlamıyla manken edası olan bir yakışıklılık abidesi. Hayır, kesinlikle sevigilimden bahsetmiyorum. Abim, Serkan. Annemleri kaybettiğimizden beri birbirimize kenetlenmiştik. Abim ve eşi Derin'in evinde kalıyordum ve ikiside bundan şikayetçi değildi. Derin, siyah saçları beline kadar uzanan, ona uyumlu siyah gözleri ve güzel vücut hatları olan bir kadındı. Abim benden iki yaş büyük olmasına rağmen benim ile yaşıt biriyle evlenmişti. Daha çok yeni bir evlilik olmasına rağmen birbirlerine aşkla bakıyorlardı. Onları kıskanmıyor değildim.

  Ben mi? Ben, Gece... Abim gibi mavi gözleri, asıl saç rengi kahverengi olan çakma bir sarışın. Yirmi yaşında, üniversite ikinci sınıf öğrencisi sıradan bir kız.

   Sayısız müzik arşivi ve plakları olan, okuyacağı bir kitabın her zaman ilk basımını arayan biraz, tamam belkide birazdan biraz fazla, takıntısı olan tipik bir Türk kızı. 

   Annem ve babamın kurtulamadığı araba kazasından iki yıl önce sağ çıkan tek kişi benim. Bende tamamen sıfırdan başlamıştım her şeye. Gerçek anlamıyla sıfırdan. Kazadan, anılarımı bırakarak boş bir hafızayla çıkmıştım ve bazı şeyleri hatırlamıyor olmak iyiydi. Eğer hatırlasaydım, eminimki ailemi çok fazla özlerdim.

   En yakın arkadaşım Derin'di. Zaten abim ile benim sayemde tanışmışlardı. Onun dışında pek arkadaşa sahip değildim. Poyraz, Utku ve Meral, abim ve benim ortak arkadaşlarımızdı ve artık aileden biri gibilerdi.

     Tabiki, bir de Malik vardı...