Elmesari

≬31≬ Blauwe vogels zien is niet Goed.

≬31≬ Blauwe vogels zien is niet Goed.

'Bellas!' riep ik naar boven. Ik ga die klote toren niet in. Zoveel trappen lopen, te vermoeiend. Ik stond er al een aantal minuten te wachten maar ik hoorde niks. Hij zou mij toch moeten horen? Ik was hier ooit één keer geweest, hij had mij een keer mee genomen. Dat was ook gelijk de laatste keer want ik was kapot toen ik eindelijk boven was. Ik zuchtte geërgerd en begon aan de klim naar boven.

Het was ondertussen een aantal weken geleden dat Jessica terug was gegaan en dat Elnnyd, Elifín en Alevera ook afscheid hadden genomen. Ze moesten terug want er waren een aantal zaken waar Elnnyd zich mee moest bemoeien. Alevera was nog steeds een aparte jongedame, zelfs nadat ik was veranderd had ze me amper aan gekeken. Ik vond het jammer dat ze niet wat was bij getrokken aangezien we nu toch familie van elkaar waren. Bovendien waren haar broer en ik goede vrienden maar dat maakte haar blijkbaar niet veel uit.

Halverwege de trap merkte ik dat het niet zo vermoeiend was als voorheen, maar nu mijn buik begon te groeien was ik toch kortademiger dan een elf zou moeten zijn, denk ik. De trap naar boven was niet zo heel donker maar toen ik er bijna was werd het wel wat lichter. Eindelijk aangekomen keek ik uit het raam voor de deur. Ik moest toegeven, het uitzicht hier was nog zoveel beter dan uit onze slaapkamer. Adembenemend, je kon heel ver kijken en het enige wat je zag was prachtig natuur.

'Je had niet naar boven gehoeven hoor' hoorde ik Bellas zeggen. De deur stond op een kier dus had hij me aan horen komen. 'Waarom kwam je dan niet naar beneden?' vroeg ik hem toen ik de deur opende. 'Omdat ik nog bezig was' zei hij toen ik naar binnen liep. Bellas was van het landschap en de lucht. Het fascineerde hem dus was dit echt zijn plek. Een grote kijker stond bij het raam en af en toe keek hij erin. Hij tekende, hij schilderde, hij legde de sterren vast of staarde gewoon wat uit het raam.

'Nog wat bijzonders gemaakt?' vroeg ik hem. 'Dit' zei hij en hij liet me een bijzondere vogel zijn. Een vogel die op de tak van een boom zat en een vis in zijn bek had. Het was geen kleintje als ik het zo bekeek. Fel blauw en het had lange staartveren. 'Schitterend' zei ik. Het was echt heel gedetailleerd getekend. 'Kijk maar, hij zit er nog' zei hij en hij duwde mij al half richting de kijker. Ik keek er maar snel doorheen anders zou hij mijn hoofd er nog naartoe duwen ook.

'Dat is een Dayvion' zei hij. 'Een wat?' vroeg ik hem en ik keek hem even aan. 'Een Dayvion' zei hij weer. Ik keek vervolgens weer door de kijker heen. Bellas had hem goed nagetekend, hij leek er sprekend op. 'En een Dayvion zien is een slecht teken' zei Bellas. Weer keek ik naar hem. 'Serieus?'. 'Er zijn er niet veel van hun, dat maakt het dus bijzonder als je er één tegenkomt of ziet. Maar aangezien ik ze nog nooit gezien heb en ze al lang niet meer gezien zijn, weet ik niet of ik het serieus moet nemen' zei hij en hij keek wat afwezig uit het raam.

'Vroeger als er één gezien werd, gebeurde er nog weleens wat. Als je hun op zoekt in een boek staan de woorden, onheil, rampen, slecht nieuws brenger of duister ernaast. Niks goeds dus, en dat terwijl het schitterende beesten zijn' zei hij. Dat klonk inderdaad niet al te best en omdat hij al twijfelde of hij het serieus moest nemen wist ik dus ook niet hoe ik erover moest denken.

'Ik neem dit zo wel mee' zei hij vervolgens en hij draaide zich van het raam weg en liep naar het doek waar hij de Dayvion op had getekend. 'Ik neem aan dat je hier niet zomaar kwam?' vroeg hij daarna toen hij de tekenspullen wat opruimde. 'Ja klopt, ik wilde vragen of jij mij wilde helpen met boogschieten' ik gaf hem een grijns toen hij mij snel aankeek.

'Vind Maeron dat goed?' vroeg hij. 'Wat denk je zelf' zei ik droog. 'Nee dus, en waarom wil je dat ik je help?'. Hij pakte de doek en liep alvast wat richting de deur maar wachtte op mij. 'Nou omdat ik niet compleet weerloos wil zijn. Een zwaard mag ik nu niet meer vasthouden vanwege dit' en ik wees naar mijn buik. 'Een beetje overdreven als je het mij vraagt want ik ben nog steeds niet erg groot. Het zit me nog niet in de weg maar Maeron vertikt het. Dus dacht ik aan booschieten, hoef ik niet veel voor in te spannen of te bewegen. Verder zal mijn buik daar zeker niet voor in de weg zitten' zei ik. Ik was ondertussen al langs hem heen gelopen en ging al wat trappen af.