Bir insan severken aynı anda nasıl nefret edebilir ki , en baştan başlamak gerek.
= 2004 =
Evin içinde oturmuş akşamüstü olmasını bekliyordum sabırsızlıkla , herzaman ki gibi ikindi ezanı okununca neriman en yakın arkadaşım gelecek ve beni çağıracaktı daha 3 buçuk 4 yaşlarındaydık doğduğumuzdan beri hiç ayrılmadık neyse ben oturmuş ikindi ezanını beklerken ezanın sesini duymamla annemin yanına koşar adımlarla gittim. " Anne ezan okundu dışarıya çıkabilir miyim ? " dedim. Dememle birlikte kapı çaldı gelen nerimandı.
Neyse annemden izni kopardım. Ml
Dışarıda oynuyorduk nerimanın ablası tuğçe vardı o zamanlar oda 8 veya 9 yaşlarındaydı.
Oda bizinle oynardı hep küçüklük işte çok eğlenirdik hergün böylr şeyler yaşanırdı ezanı beklerdik , gölgenin oluşmasını beklerdik , aslında o yılları baya bi özlüyorum.
O zamankar hep sevgiden bahsederdik sevgi ne bilmezdik aslında sadece tahmin misali bizimkisi oturduğun semtte ilerde hayatını değiştiren biri olacağını nerden bilebilir ki bir insan.
