Sabr-ı Sükut 5. Seri ( Hicran ) TAMAMLANDI

Hayra Vesile Olmak /36

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin
isterseniz...

Arkadaşlar rica etsem satır aralarında duygu ve düşüncelerinizi bildirseniz...🤗🤗🤗☺

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Eve girdikten sonra anama baktım, o güzeller güzeli yüzünün rengi atmış, o zifiri ve badem hareleri dolu dolu bir şekilde " kızım ben sizinle geriye dönmek istiyorum. Burada kalmak istemiyorum..." dedi.

Şoka girmiştim"  anacığım sen ne diyorsun nereye gideceksin? Senin için en güvenli yer, en huzurlu yer şu anda burası..."dedim ağlayarak.

Anamda ağlıyordu " burada kalmayayım kızım. Dedenlerin  yanına giderim ne yapayım artık?" deyince iyice kötü olmuştum.

" Ana daha önce konuşmadık mı seninle? Dedemler yanlarında seni barındırmazlar... Sonun yine babamın yanı olur... Allah muhafaza tekrar böyle bir felaketin içine düşersen, bu defa bu kadar ucuz atlatamazsın...Bir de geriye döndüğün için daha beterlerini yapar.
Zaten delirmiş gibi hastaneye geldi . Cihangir Bey olmasa beni bile dövecekti...Sen üzülme diye söylemedik ama artık bilmen lazım. Hastane bahçesinde yıllardır içimde tuttuğum her şeyi bir bir saydım. Cihangir beyde bir sürü laflar saydı.
İyice hırslandı bizlere... Yalandan birkaç defa gözyaşı döktü beni inandırmak için ama inanmadım. Artık bu saaten sonra geriye dönmeyi unut...
Düşününce çıldıracak gibi oluyorum. Ya ben şu anda senin mezarının başında ağlıyor olsaydım ne yapacaktım...?
Bunu unut, asla izin vermem..." dedim hıçkırarak.

" Ben istiyor muyum güzel kızım.
Ben de istemiyorum artık O adamın yanına dönmeyi. Babamın da sahip çıkmayacağını biliyorum. Yıllar önce çıkmadığı gibi... Küçükken, daha on dört yaşına girer girmez beni o evden bir boğaz eksilsin diye zorla ağlaya ağlaya gönderdiği gibi..." dedi içli içli ağlayarak.

Ellerimi dudaklarına götürüp öperek " ben yıllar önce de istemedim babanla evlenmeyi zorla yaptılar bana yapacaklarını... Aklımı kaybettim sandım...Hiç ama hiç  unutmuyorum o babanla evlendiğim geceyi... Çıldırdım, ağladım, bağırdım  ama elimden de hiçbir şey gelmedi. Başıma gelenleri mecburen kabullendim. Kabullenmeyipte ne yapacaktım? Dokuz ay sonra abini doğurdum... Önce Allah rızası için sonra evlatlarım için sustum ve sabrettim. Tüm güzellikleri kalbime gömdüm... Tek mahareti bol bol dayağı ve hakaretleriydi... Er adam gibi çalışıp ne bana ne size sahip çıkmadı...
Koruyup kollamadı hiç bir zaman. 
Daha on dört yaşında küçücük bir kızdım. Şayet kendini sevdirseydi, gerçek bir koca gibi davransaydı gönlümü de verirdim... Öylede böylede kocam oldu diye, bekledim ama hiç güzel bir şey yapmadı...
Allah affetsin her yaklaştığında tiksindim babandan... Çünkü kendini sevdirecek bir hiçbir adım atmadı...
Ne demek istediğimi artık sende anlıyorsun değil mi kızım? Artık sende evlesin..." dedi ağlaya ağlaya.

İçim sızlamıştı hemde cayır cayır yanıyordu.
" Anlıyorum tabii anam hemde çok iyi anlıyorum..." diye sımsıkı sarıldım ben de ağlayarak.
"Ah ana bir bilsen bu kızın da neler yaşadı..."dedim içimden yana yana.

Anam benim de daha fazla üzülmemi istemediği için" kızım ben kendimi yorgun hissediyorum. Biraz dinleneyim..." diyerek misafir odasına doğru yöneldi.

" Ana Cihangir bey üst kattaki misafir için olan yatak odasında kalmanı söylemişti ya. Valizini de orya koydum. Hem orada daha rahat edersin..."

Anam yutkunarak ve titreyerek " ne fark eder kızım ha burası ha orası. Sanki kırk yıldır yatak odalarında mı yattım..." dedi.