1.Bölüm Şimdi size benim hayatımı anlatıcam. Ben çok küçük ken annem beni yetimhaneye bırakmış. Tabi ben o zaman çok küçük yaşlarda olduğum için hiç bir şeyin farkında değildim. Ama Şimdi ise büyüdüm ve her şeyin farkına vardım. Bazen bükülmüş bir kedi yavrusu gibi Büzülüyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve bazen de kendimi sorguluyorum. Neden benim böyle bir hayatım var! Neden! Yetimhanenin öyle büyük bir karanlığı var ki,kimsenin bilmediği bir karanlık.Burda mutlu oldumu mu sanıyorsunuz.hayır aksine burda daha da kötüyüm.Bir gül gibi yapraklarımı koparıyorlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama ben artık buna alışmıştım nede olsa,artık bende kimsesiz bir çocuktum. Buradaki kişilerle konuşuyor musun diye sorar sanız,hayır aksine onlarda benimle konuşmuyor. Anladım ki onlarda benim gibi yanlız. Hava gittikçe kararıyordu.Ve içimde ki o acıyı yaşamak istemiyordum. Ve hayattan bıkmış bir şekilde yetimhaneden çıktım. Ve yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm. En sonunda bir uçurum kenarında geldim ve oturup bağırdım,çağırdım Ve gözüm den bir damla yaş geldi Bu olanların tek sorumlusu ben miydim?Yoksa çevremdekiler mi? Bunu düşündüm,ve en sonunda bir karar aldım. Bundan sonra hayatıma Yeni bir sayfa açmaktı. Hiç bir şeyi düşün meden tekrar yürüdüm,ve yetim yetimhaneye geldim.Ve içimden dedim ki hayatımın yeni sayfası başlıyor.Yetimhanede ki Odama geldim.Ve ilk camdan bakarak etrafı izledim ve sonra da yatama Geçip uzandım,ve dedim ki yeni hayatım da zorluklar, Olacak ama ne olursa Olsun dimdik durmayı becericem.Size Şimdi sadece şunu söylemek istiyorum. HER NE OLURSA OLSUN KENDINIZI EZDIRMEYIN...
