Daisy ; Blooms in 1960

8

လီဆာကကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်တိတ်ဆိတ်သွားသလို ကင်ကလည်း ဘာစကားမှထပ်မပြော။ တိတ်ဆိတ်နေပေမယ့် လီဆာဒီအခြေအနေကို သဘောကျပါတယ်။ ကင့်အခန်းထဲမှာနေရင်း ၊ ကင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်ရင်း မနက်စောစော ကင့်ကိုကြည့်နေခွင့်ရတာမဟုတ်လား။

" မမနဲ့လီဆာရေ မနက်စာစားရအောင်.. "

အခန်းအပြင်ကအစ်မချယ်ယောင်းရဲ့အသံကြောင့် ကင်ဟာလက်ထဲကဖန်ခွက်ကို စားပွဲပေါ်တင်တယ်။ နောက်ပြီး လီဆာ့ဘက်လှည့်ကြည့်ရင်း သွားရအောင်ဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မေးဆတ်ပြတယ်။

တည်တင်းတင်းကင့်မျက်နှာထားကို လီဆာကျင့်သားရနေပြီမို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြရင်း ကင့်အနောက်ကသာ လိုက်လာခဲ့သည်။

🌻

" လူသတ်တရားခံက ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်မလဲမသိဘူး "

ကင်တို့အိမ်ရဲ့ထမင်းစားခန်းမှာ
အစ်မချယ်ယောင်းရဲ့အသံ ဦးစွာထွက်လာသည်။ လီဆာနဲ့ဂျီဆူးကတော့ အစ်မချယ်ယောင်းစကားကို ခေါင်းငြိမ့်ဖြစ်ကြသည်။ မြို့အုပ်ရဲ့သားကို သတ်တာဘယ်လိုလူများဖြစ်မလဲ သူတို့လဲသိချင်တယ်လေ။

" တရားခံကအတွေ့အကြုံမရှိပဲ ကိစ္စတစ်ခုခုကြောင့် အလောတကြီးသတ်သွားတာနေမှာပေါ့ လူသတ်လက်နက်တောင် မဖျောက်တတ်တဲ့လူက ဘယ်လိုလုပ်လူသတ်သမားကြီးဖြစ်မှာလဲ"

ရေခွက်ကိုအေးအေးလူလူယူသောက်ရင်း ကင်က ပြန်ဖြေသည်။ ကင်ပြောတဲ့စကားဟာ ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်။ လူသတ်လက်နက်တောင်မဖျောက်တတ်ပဲ ခြုံထဲမှာတင်ပစ်ထည့်ခဲ့တဲ့သူဟာ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့သတ်ခဲ့တာမျိုးမဖြစ်နိုင်သလို ကျွမ်းကျင်အဆင့်လက်ယဥ်နေတဲ့လူလည်းမဖြစ်နိုင်ဘူး။

" အရမ်းတော့မစိုးရိမ်ကြပါနဲ့ ဒါကရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြစ်တဲ့ လူသတ်မှုမဟုတ်ဘူး မတော်တဆဖြစ်သွားတဲ့ပုံစံမျိုးပဲ "

ကင်က ထမင်းဆက်စားဖို့ ဇွန်းကိုကောက်ကိုင်ရင်း ထပ်ပြောလာခြင်း။

လီဆာ့ရဲ့ကင်က သိပ်ကိုစမတ်ကျတာပါ။ ကင် ပြောသမျှစကားတိုင်းဟာ လက်ခံချင်စရာကောင်းတယ်။